WaddenWandelen  

Vrijdag 26 mei 2023. Wolkenvelden afgewisseld met zon, 13 graden. Wind N-3. Afstand 27 km.

Ameland: de oostkant.

Na een goede nachtrust staan we rond 8 uur in de eetzaal voor een goed verzorgd ontbijtbuffet. Tegen 9 uur verlaten we het hotel en lopen naar het punt waar we gisteren de route hebben verlaten. Als we door een stuk bos lopen komen we de Kobusboom tegen. Mooi dat iemand die altijd bij Staatsbosbeheer heeft gewerkt en meegeholpen heeft om het eiland te vergroenen met een eigen boom is vereert.

We gaan vandaag geen winkels tegen komen om iets voor bij de lunch te verkrijgen, daarom lopen we iets van de route af om bij een SPAR-winkel op vakantiepark Klein Vaarwater uit te komen. Vlak na strandhotel Buren slaan we rechts af een schelpenfietspad de duinen in. Het is nog vroeg en gelukkig zijn de fietsers nog niet echt wakker of zitten nog aan het ontbijt. Ter hoogte van strandpaal 17 komen we uit op het strand en dat volgen we in oostelijke richting voor 4.5 km.

Een lang stuk, maar altijd de moeite waard want er valt genoeg te zien. De hele vloedlijn ligt vol met kwallen en kwalletjes, het moeten er duizenden zijn. Alles wat aanspoelt is ten dode opgeschreven en soms zijn het er zoveel dat het strand er van glimt. Ook het schuim wat vanaf zee het strand op wordt geduwd en soms als bolletjes over het strand rolt ziet er spectaculair uit. Vanaf het strand kunnen we de 2 grote boorplatforms van de NAM zien liggen. Een derde staat voorbij de Oerderduinen op het oosten van het eiland, maar die zie je haast niet. Alleen 2 witte uitsteeksels geven de plaats aan waar zich het NAM gaswinningspunt bevindt. Daar nog weer achter staat het Baken van Ameland, nu niet toegankelijk vanwege het broedseizoen.

Het is lunchtijd en dan is het altijd maar afwachten of er een bankje in beeld komt. Voorwaarde: er moet niemand op zitten en nog het liefst uit de wind en in de zon. Laat er nu precies op de route zo’n bankje voor ons staan. Mooier kan het niet. Na de koffie en de lunch komen we in het natuurgebied de Oerd en de Oerderduinen, waar we via een graspad door de natte duinen heen lopen. Hier mogen geen fietsers komen en zien we slechts een enkele tegemoetkomende wandelaar. Ooit heeft hier een dorp gelegen met de naam Oerd. Het dorp zelf is verzwolgen door de zee, maar het gebied heeft de naam behouden. Het hele gebied bestaat uit zanderig duinen met daartussen natte duinvalleien. Het zeewater kan hier nog vrijuit in en uitstromen wat bij hoog water voor natte voeten kan zorgen. Maar dat is nu niet het geval. De NAM locatie ligt in hetzelfde gebied en wordt dan ook omgeven door hoge zandduinen die voor bescherming tegen de zee moet zorgen. Door deze afscherming is het wat verzonken terrein vrijwel niet te zien. Ons pad buigt af richting de Waddenzee om daarna naar de 24 meter hoge Oerd Blinkert te gaan, een hoog duin met een fraai uitkijkpunt. Aangezien je hier ook met de fiets kunt komen is het er wel drukker dan we gewend zijn. De terugweg naar Buren valt tegen, deels door de eentonigheid, maar ook door het beton wat we moeten delen met de fietsers. Gelukkig komt er na enige tijd een parallel pad waar onze vermoeide voeten enigszins kunnen bijkomen.

Na 3.5 km komen we op het Jan Sietjespad en bereiken het vakantiepark Klein Vaarwater, nu aan de onderkant. Ondanks dat het hooiland is staan de velden vooral vol met zuring, het is vooral deze rood/bruine kleur die hier overheerst. Daardoor ziet het er wat natuurlijker uit en een opmaat naar meer diversiteit. Hopelijk kunnen de koeien zich hier ook in vinden. Al snel komen we vanuit het noorden Buren binnen. Het ziet er gezellig uit met de diverse terrassen, kroegjes en restaurants, maar op een of andere manier is dit toch wel het minst authentieke dorp van de 4 die we nu gezien hebben. Midden in het dorp staat het eetcafé “De Driesprong”, in 1990 getransformeerd van boerderij naar restaurant. Op de voorgevel staat het jaartal 1577 en dan is het toch knap dat je er ondanks de ouderdom een leuk en verantwoord restaurant van kan maken.

Via de Reeweg lopen we naar de zeedijk en kunnen we over het wad heen kijken. We zien de 2 veerponten elkaar passeren en besluiten om de komende boot terug naar Holwerd te gaan halen. De boot meert sneller af als we dachten dus voor het laatste stuk moeten we er wel even flink de pas inzetten. Het alternatief was 1 uur wachten, maar daar stond dan wel weer een terrasje met een glas bier tegenover. We gaan als laatste aan boord en zodra we een zitplek hebben gevonden vaart de boot om 16.30 uur al weg. Onderweg moet er op sommige plekken langzaam worden gevaren omdat de bodem van de vaargeul regelmatig wordt aangetikt. Tegen 17.30 uur zijn we in Holwerd en iets na 18.15 uur weer in Winsum.