Via Algarviana, 19 maart tot en met 8 april 2018.  

Donderdag 29-03-2018 

Etappe 8; Alte – São Bartolomeu de Messines (134 m, 8.430 inwoners). Afstand: 19.3 km. Wolkenvelden, ook zon. 20˚.

We kunnen er weer een goede nachtrust bijschrijven. Ook het ontbijt is prima. De zon is er ook al vroeg bij en als we naar buiten kijken zien we aan de palmbomen dat het nog steeds hard waait. Afgelopen nacht ging het aardig tekeer. Vergeleken met gisteren dus een heel ander weertype. 

We rekenen af en vinden dat we voor die 40 € pp, toch wel veel terug gekregen hebben. Een luxe hotel met ontbijtbuffet. Als we dit afzetten tegenover de B&B’s die we gehad hebben, is dit goedkoop of de B&B’s duur. We hadden de afgelopen dagen ook weinig keuze, dat zal er ook wel mee te maken gehad hebben.

Als we buiten komen merken dat het ook frisser is geworden. Ondanks de zon blijft de afritsbroek daarom aan. Gisterenmiddag hebben we de eerste paar kilometer van de officiële etappe al gelopen, dus die kunnen we vast afstrepen. Als we de buitenwijken van Alte verlaten zien we een 3-tal wandelaars hun tent opbreken. Overal hangen spullen te drogen. Later horen we dat dit Duitse toeristen zijn, jongelui.

Met een zonnetje dat zich zo nu en dan door de wolkenvelden laat zien, gaan we verder door het Portugese landschap. We zien steeds meer agrarische bedrijvigheid maar tegelijk ook meer diversiteit in de natuur. Uit zichzelf groeit er niet veel in het droge achterland van de Algarve. Maar waar mensen wonen, verschijnen ook bloemen, planten en bomen waarvan we sommige nooit eerder gezien hebben.

Langzaam neemt het aantal grote sinaasappelplantages toe. Hier geen keuterboertjes, maar grootschalige aanpak. Er wordt ook goed geïnvesteerd in jonge aanplant, dat levert de eerste jaren nog niets op, dus er moeten investeerders c.q. ondernemers zijn die dit kunnen en willen financieren. Wat we dan weer niet helemaal snappen is dat zelfs in deze grote boomgaarden de sinaasappels gewoon op de grond blijven liggen.

Misschien maakt dat voor de productie van sap niets uit onder het motto, hoe rijper hoe beter. De Portugese sinaasappels uit de Algarve staan bekend als de zoetste ter wereld, helaas las ik dat onze sinaasappelsap altijd uit Spanje komt. De afgelopen dagen zagen we dat veel olijven niet geoogst werden, oud en nieuw hingen gewoon door elkaar. We zijn nu in een gebied waar de olijven wel geoogst worden, alle bomen zijn leeg.

We naderen de snelweg A2/E1 die dwars door de Algarve heen loopt en Lissabon verbind met Albufeira. Waar wij lopen is de snelweg indrukwekkend, hoog boven het dal, gebouwd op heel veel betonnen palen. Vlak voor we het dorpje Portela binnen lopen, horen we achter ons een enorm bedreigend gegrom en het kabaal van een kudde buffels die naar ons onderweg is. We kunnen het even niet plaatsen totdat we 2 enorme honden schuimbekkend aan zien komen. Dit gaat niet goed aflopen! Snel wordt het geheime wapen in stelling gebracht en op zo’n 10 meter afstand richt ik de daizer op de monsters. Verbluffend hoe goed dit apparaatje zijn werk doet. De honden houden abrupt stil en verdwijnen zonder verder een geluid uit te brengen.

Met het continue lawaai van de snelweg op de achtergrond gaan we op zoek naar een kop koffie. Volgens het boekje is er niets, maar Ina vindt dat elk gerespecteerd benzinestation ook wel een koffiecorner moet hebben. En die redenering klopt. Even later zitten we aan een heerlijke kop koffie, zelfs met gebak erbij. Bij het afrekenen blijven we ons verbazen over de lage prijzen die men hier rekent. Grof gezegd is bij ons alles minstens 2 keer zo duur.

Iets verderop lopen we via een tunnel onder de snelweg door en langzaam naderen we nu São Bartolomeu de Messines. Als we over een heuvel heen lopen zien we voor ons het dorp in een dal liggen. Vlak voor we afdalen, passeren we nog een oude kapel. We kunnen er niet in en wachten even op een wandelaar die we onderweg nog gegroet hebben. We knopen een gesprek aan, wat met medewandelaars nooit een probleem is.

De man van onze leeftijd komt uit Frankrijk en spreekt goed Engels. Hij vertelt dat hij onderweg slaapt waar het uitkomt. In Alte heeft hij met zijn tent in een openbaar park geslapen en hij vertelt ons ook over de 3 Duitse wandelaars. Hij vraagt of we ook de dwergpalmen gezien hebben vlak voor Alte? Tja, wel gezien maar verder niet bij stil gestaan. Nou, gemiste kans! Alte is de enige plaats waar deze palmen nog in het wild voorkomen. Jammer dan, om hiervoor nog terug te gaan...  Na dit intermezzo scheiden onze wegen.

In Messines gaan we op zoek naar de lunchroom/pension Guia. Daar melden we ons bij een dame die ook over de overnachtingen gaat. We krijgen op de bovenste verdieping een mooie kamer toegewezen met uitzicht richting de markthallen en het centrum. Na het douchen gaan we op zoek naar iets van een supermarkt omdat er morgen volgens het boekje onderweg geen caterings mogelijkheden zijn. Eerst nemen we een biertje en strekken de benen om weer bij te komen van vandaag. We voelen wel dat de 8 etappes zonder pauze nu zijn tol begint te eisen. 

In het eerste restaurant waar we gaan zitten worden we volkomen genegeerd. Na ruim een kwartier gaan we maar op zoek naar wat anders. Tegen 19.29 uur vinden we een Tapas restaurant schuin tegenover het pension. We zijn 1 minuut te vroeg en komen er niet in. Dan maar wachten tot 19.30 uur en ja, dan mogen we verder. Dit restaurant ziet er van binnen niet verkeerd uit, veel beter ook dan de vorige. Maar dan komt de menukaart! We hebben werkelijk geen idee wat er staat. Op een gegeven moment komt de serveerster met een schaal kokkels aanzetten. Nee, dat is niet de bedoeling. We wijzen naar een foto met een soort van hamburger. Met een goed glas wijn erbij is de maag snel gevuld.