Streekpad Nijmegen. 18-21 september 2015, (117 km).

Etappe 4  Malden - Kranenburg  (25,5 km)

Wolken en zonnige perioden, ongeveer 18 graden.

Met buslijn 83 komen we weer op de route in Malden. We slaan rechts af en lopen door tot aan het einde van de straat waar het bos begint. Het is een typisch voor de houtproductie opgezet bos met lange en rechte paden. We lopen op het boekje en op de stikkers en gaan toch verkeerd. Alles lijkt op elkaar en het gevoel zegt dat we nu te lang rechtdoor lopen dus de mobiel wordt er bijgehaald. Met Google Maps blijkt dat we onder het zweefvliegveld Malden door dreigen te gaan lopen. We navigeren ons naar de juiste route aan de noordzijde van het zweefvliegveld.

Na het oversteken van een spoorweg lopen we daar parallel aan. Dit tot aan een afslag naar het uit 1902 stammende Jachtslot Mookerheide. De weg klimt hier flink omhoog naar ruim 66 meter boven NAP. Helaas valt er geen koffie te scoren, alles is dicht. Na enige tijd bereiken we de Mookerheide. Een bos en heidegebied dat net zo goed ergens op de Hoge Veluwe had kunnen zijn, maar hier is historie geschreven. Als we over de heide lopen is het bijna ondenkbaar dat hier in 1574 veel bloed heeft gevloeid in een grote veldslag tussen de Staatse troepen van de Oranjes en de Spanjaarden. Volgens de geschiedschrijving hadden de Hollandse soldaten hun vijand zwaar onderschat. Aan Staatse kant verloren rond 3000 manschappen het leven tegen slechts 150 Spanjaarden. Ook de 2 aanvoerders Hendrik- en Lodewijk van Nassau, de twee jongere broers van Willem van Oranje kwamen hier om. Historische, haast heilige grond dus.

We ronden het natuurgebied en voormalig landgoed St. Jansberg, via een uitzonderlijk pad met een soort van levada aan de heuvelzijde. In feite heeft de St. Jansberg twee “pieken”, de Kiekberg (77 meter) en de Sint-Maartensberg (66 meter).  Het bronwater dat uit deze heuvels ontspringt, ziet er helder uit. Het werd in het verleden ook voor diverse doeleinden gebruikt, zoals het malen van graan met de nabijgelegen Plasmolen. Nu mag het geconditioneerd zijn weg via de Mookerplas naar de Maas vinden. We klimmen gestaag en waar het pad rechts af gaat lopen we een stukje samen op met het Pieterpad. Een déjà vu gevoel zeker als we de diepte inkijken die gevormd wordt door een uitgesleten beekbedding. Na de St. Jansberg komen we in wat meer open terrein en bereiken het grensdorp Graftwegen.

Het boekje zegt dat wij bij een oude slagboom de Duitse grens gaan oversteken. Het is duidelijk dat iemand zijn tuin opnieuw heeft ingericht en daarmee een zichtlijn is verdwenen. Ooit moet hier een weg hebben gelopen want als we er een paar meter vandaan zijn zien we ineens de slagboom temidden van hoog opgeschoten onkruid zonder enige samenhang tussen heggen en een schutting staan. We zijn nu dus in Duitsland en dat valt direct op aan de elektriciteitspalen, alles weer bovengronds.

Dan volgen lange en weinig spannende paden door het zogeheten Reichswald, bestuurt vanuit Kleve. Er valt behalve de vele bomen niet veel meer te zien dan de bordjes van de bosarbeiders die hier in het verleden hebben gewerkt. Bij een boswachterwoning slaan we rechts af.

Na een stukje geaccidenteerd terrein over een kronkelend bospad bereiken we Kranenburg. Ook dit is een voormalige vestingstad getuige de nog aanwezige grachten, stadswallen- en muren. De 13^e eeuwse burcht is al lang geleden verdwenen. In de 19^e eeuw werd er toestemming gegeven om huizen tegen de stadsmuren aan te bouwen. Dat pittoreske gedeelte is nog aanwezig inclusief 2 robuuste torens die ook onderdeel zijn van deze wallen. Verder is er weinig origineels meer terug te vinden. We eten in het stadje en nemen daarna de bus via Nijmegen-CS terug naar Berg en Dal.