Streekpad Nijmegen. 18-21 september 2015, (117 km).

Etappe 2 Afferden - Ravenstein  (23,5 km)

Eerst nog wat regen, later stapelwolken maar droog. 18 graden.

Bus 8 brengt ons in 20 minuten van het hotel naar het station van Nijmegen. Even later zitten we in bus 85 die ons keurig op het beginpunt van de 2^e etappe afzet. Het is grauw weer en het regent zelfs een beetje waardoor de paraplus zelfs even op moeten. Enkele medepassagiers hebben ook een wandelboekje, iets met een heel grote Y. Het is de “Walk of Wisdom” ook een pad rondom Nijmegen. We vergelijken de kaarten en zien dat de routes vrijwel overeen komen. Jammer is dat, zo komen er veel teveel stikkers overal. Onze rood/gele vallen haast niet op maar de grote zwart op witte Y is nogal opvallend. Dat daar toestemming voor is gegeven. Maar goed, het is niet anders. 

We verlaten het druilerige Afferden in zuidelijke richting en steken we de N322 over middels een viaduct. Op het punt waar we afslaan naar het rivierduingebied staat een heel verhaal over een voormalig klooster. Wel interessant natuurlijk maar nu resteert slechts een alledaagse boerderij. De regen lijkt voorij en de paraplus mogen weer af. Omdat de maïs hoog staat en daardoor het uitzicht vrijwel nul, nemen we een weggetje parallel aan ons pad iets meer door de bossen. Daar hebben we geen spijt van, hier valt veel meer te zien.  

We doorkruisen het rustige dorpje Bergharen en bewonderen daar wat moderne architectuur. Nieuwbouw in een soort oude stijl, maar toch met een eigentijds karakter. Beter dan al die vormloze, saaie blokkendozen. Zo zouden ze overal in Nederland moeten bouwen, aangepast aan het omringende landschap. Wat het dorp ook heeft is een enorme kerk die vergeleken met de kleinschaligheid van Bergharen buiten proportioneel groot lijkt. Maar we zien dit soort kerken eigenlijk in alle dorpen hier in de omgeving. Groot en statig met veel uitstraling, zo hoort een kerk er uit te zien. Een kop koffie bij een camping loopt op niets uit, dicht! We lopen daarna dwars door het sportpark UHC richting Hernen. Het landschap wordt nu iets glooiend en in de oase van rust luieren enkele geheel rood-bruine koeien, brandrode runderen. Een door specialisatie bijna uitgestorven ras dat gelukkig nog voor ons bewaard is gebleven. De toch al idyllische entourage gaat over in een nog ouder landschap met dikke bomen als we het middeleeuwse kasteel Hernen naderen.

Dit kasteel is voor het eerst genoemd in 1350 en daarna relatief weinig verbouwd.  Een van de meest originele kastelen van Nederland dus. Doordat het nu in handen is van de Stichting vrienden der Gelderse kastelen valt het ook te bezoeken. In het dorp Hernen nemen we een kopje koffie en uitgerust gaan we verder richting Wijchen. De Hernense molen is ook vrij bijzonder met een soort van tunnel onder de molen door waar destijds de boeren met paard en wagen konden laden en lossen. Dat zie je niet veel zo.

We missen een uitstapje naar het "Huis te Leur" maar lopen nog wel even langs de buurtschap Leur. Dit plaatsje wordt wel genoemd in het boekje maar het streekpad loopt er niet doorheen. We besluiten toch om via Leur te lopen en staan versteld dat dit pareltje niet is meegenomen in de route. Een gemiste kans. De volgende plaats die we passeren is een stuk groter, Wijchen. Jammer dat het beschreven kasteel Wijchen niet met stippellijntjes in het boekje is aangegeven. We hebben deze high-light gemist. Vlak voor de Waalbrug lopen we door het goed geconserveerde gehuchtje Niftrik waar bijna alle huizen een schildje dragen met de vermelding dat het een monumentaal pand betreft, weer zo'n pareltje.

Als we de brug zijn afgelopen naderen we Ravenstein van uit het zuiden. De eerste indruk is die van een vesting met grachten en een gekartelde structuur. En dat klopt, Ravenstein is van oudsher een vestingstad met zelfs nog 2 bestaande stadspoorten, destijds onderdeel van de omringende stadsmuur. De kern is ook redelijk in oude stijl bewaard gebleven en men heeft zelfs geprobeerd de laatste nieuwbouw te integreren in het oude stadsbeeld. Dat geldt helaas niet voor de wat minder recente nieuwbouw en die zal er nog wel even blijven staan, helaas. Maar toch, er wordt tegenwoordig wel steeds meer opgelet dat oud en nieuw elkaar raken, dat het meer 1 geheel wordt. Na een versnapering op het terras van het veerhuis pakken we de trein terug naar Nijmegen om daarna weer naar Berg en Dal door te reizen.