Streekpad Nijmegen. 18-21 september 2015, (117 km).

Etappe 1, Nijmegen station – Afferden  (20,5 km)

Aanvankelijk droog later enkele buien.18 graden.

We hebben het plan gevat om in 5 dagen het Streekpad rond Nijmegen te gaan lopen. Het centrale vertrekpunt is het Parkhotel Val Monte in Berg en Dal. Maar eerst rijden we rechtstreeks van huis naar het eindpunt van de eerste etappe en zetten de auto neer bij restaurant Tabaksplantage, net buiten Afferden. Het restaurant is nog dicht dus we pakken gelijk maar lijn 85 naar Nijmegen. De bus volgt een andere route dan wij gaan wandelen, daardoor krijgen we de omgeving eerst vanuit een ander perspectief te zien.  

Op het station nemen we een stevige kop cappuccino en zoeken daarna onze weg naar het begin van de route. Al snel vinden we de eerste geel/rode stikkers en lopen  rechtuit het Kronenburgpark in. Dat klinkt bekend in de oren, nooit bij stil gestaan dat Frank Boeijen dit park bedoelde in zijn lied. We lopen langs de vijvers in het park net iets buiten de route. Daardoor krijgen we de 30 meter hoge middeleeuwse Kruittoren, gebouwd in 1426 als onderdeel van de stadswal wel mooi inbeeld. Als we het park uit komen zien we links een soort van poort, maar schijn bedreigt het is een onderdoorgang van de spoorlijn richting Arnhem. 

Via de spoortunnel komen we op de Waaloever in een industrie gebied terecht. Volgens het boekje een afrader, maar volgens ons valt er juist veel te zien. Als we richting de legendarische Waalbrug kijken zien we een enorm wooncomplex waarvan de bovenste etages zo’n beetje over de Waalhaven heen hangen. Moet erg gaaf zijn om daar te wonen, maar wel met mensen zonder hoogtevrees. Een paar kilometer verder passeren we het Maas-Waal kanaal en buigen we af in de Weurtse Buitenlanden. We lopen nu over de rivierdijk met links van ons bebouwing, akkers en boomgaarden. Rechts van ons de uiterwaarden en natuurlijk de Waal. We passeren Beuningen. Om de paar kilometer staan er zogeheten dijkmagazijnen. Bijzonder omdat ze hun functie al lang geleden hebben verloren maar toch niet zijn gesloopt. Bij een van deze 19^e eeuwse magazijnen, staat een deur open en kunnen we het interieur bekijken. Alles hangt er vol met oude gereedschappen, even terug in de tijd. 

Dat je hier niet altijd een dijkdoorbraak mee kunt voorkomen laten de vele kolken (waaien of wielen) zien die zijn veroorzaakt door talloze dijkdoorbraken in dit gebied. Nu zijn dat prachtige begroeide meertjes geworden waar juweeltjes van huizen bij staan, je zult hier maar wonen! Vlak na Ewijk lopen we onder de viaducten van de A50/E31 door. De snelweg wordt hier verdubbeld, een geweldige klus. Maar wij hebben daar geen last van. We slaan nu weer rechts af de uiterwaarden in en komen tot vlak bij de rivier waar binnenvaartschepen ploegen in het water. Een drukte van belang op deze kloppende slagader.

De bewolking wordt steeds dichter en na Deest begint het te regenen. De paraplus gaan op en gelukkig kunnen we even schuilen bij een grote scheepswerf. Iets verder moeten we kiezen uit 2 dijkwegen, de nieuwe strakke dijk of de oude slingerende die iets landinwaarts ligt. We nemen de oude omdat we dan ook meer van de boerderijen en de tuinen hopen te zien. Achteraf ook geen verkeerde keuze. Begeleid door een regenboog komen we weer bij de auto uit. Na nog even een terrasje gepakt te hebben zijn we binnen een half uur in ons hotel in Berg en Dal.