Moselsteig  

Etappe 21: Löf - Kobern/Gondorf. Inclusief aanloop routes ongeveer 15 km (374.4 km).
Woensdag 25 september. Hoogteverschil: klimmen en dalen ± 500 meter.
Weer: Veel bewolking met later wat zon, maar ook een bui, 19 graden. Matige wind uit het westen.

Als we naar de trein willen vertrekken regent het en moet de paraplu op. Dat is in de 3½ week dat we nu lopen niet eerder gebeurd. Er is toch ander weer opkomst. De vooruitzichten van de Duitse weerdienst zijn ook niet denderend. De natuur begint nu ook te reageren op het gebrek aan zonlicht en de soms koude nachten. Heel langzaam begint er een waas van kleur over de bergwanden te trekken, maar in het algemeen is het nog steeds groen.

In Löf stappen we weer uit de trein en zien dat de groep wandelaars ook weer aanwezig is. De 800 meter naar de Moselsteig zijn snel gemaakt en vervolgen we de route via een brug over de Moezel. Het pad gaat door de wijngaarden omhoog richting het kasteel Thurant. De Burg Thurant is in het eind van de 12e eeuw gebouwd op de fundamenten van een nog oudere burcht. Het moet een imposant kasteel zijn geweest toen het door Franse troepen compleet werd vernietigd. Honderden jaren lang bleef het een ruïne totdat het in 1911 door zakenman Robert Allmers werd aangekocht en deels herbouwd. In WOII werd het kasteel weer gedeeltelijk beschadigd en later opnieuw gerestaureerd. Het valt van maart tot november te bezichtigen, maar het grootste deel is nog steeds een ruïne.

Langs een zigzaggend pad bereiken we het dorpje Alken. We komen alleen aan de rand van het dorp, het pad gaat door de wijngaarden steil omhoog. Onderweg moeten de pijpen van de afritsbroek, want het blijft droog en het is al aardig warm. Ook staan er weer staties langs de route en dat gaat zo door totdat we bovenop de Bleidenberg zijn bij de Wallfahrtskirche. Een bijzondere kapel/kerk en dat zo in de middle of nowhere. De bouw gaat terug tot het jaar 1248. Ten tijde van de Franse bezetting in 1803 werd de kerk verkocht aan een particulier. Veel van het bouwmateriaal werd verwerkt in omringende boerderijen en stallen, totdat er slechts een ruïne overbleef. Door initiatief van de Oberfeller priester Martin Cornely (1848-1860) werd begonnen met de eerste herbouw. Na verscheidene restauraties kunnen er nu weer kerkdiensten gehouden worden. De binnenkant en dan met name de muren zien er ook ontzettend oud uit. De huidige dakconstructie is uit 1962. De kerk is ook een onderdeel van de Mosel-Camino.

We lopen door naar het dorp Oberfell waar het pad ook weer langs schampt. Dit keer dalen we verder af op zoek naar een bakkerswinkeltje. Eerst komen we langs een kapelletje met een heel korte statieweg. De witte staties staan dicht bij elkaar, dat scheelt de dorpsbewoners een stuk klimmen. In de muur rond het kapelletje zijn enkele grafzerken ingemetseld. Het winkeltje is snel gevonden. Er staan precies 2 stoelen en we kunnen er ook koffie krijgen. Dit is wel heel erg dorps. Alle klanten kennen de winkelierster en elkaar en er wordt meer gepraat dan verkocht. De koffie komt uit een kan die de vrouw uit de keuken haalt met de woorden: "het kan nog wel". Het smaakte prima. Even later gaan we weer uitgerust terug naar de route en beginnen alweer met een sterke stijging.

Ook hier volgen we weer een kruisweg en na een lange klim bereiken we de schuilhut Schildberg, waar we lunchen. Niemand te zien hier en alles doodstil, mooie plek. We moeten nog 100 meter verder klimmen naar het hoogste punt van 316 meter, maar dat gaat gelukkig wat geleidelijker. We komen weer op een open vlakte en vanaf de Röderkapelle buigt het pad af naar de Moezel. Als we hoog over een bergkam lopen zien we in de verte de vulkaankegels die in de noordelijk gelegen Eifel staan. De uitzichten zijn sowieso spectaculair, zeker als we Hitzlay bereiken met een terras bijna loodrecht op de Moezel. Wat we ook zien is een bui die onze kant op komt. Niets aan te doen, gewoon doorlopen. Als het begint te druppen zijn we ook bij de uitzichttoren annex schuilhut Mönch-Felix Hütte.

Hier zitten we een tijdje en zien dat er een aantal wandelaars met poncho's. paraplu's en regenkleding langs lopen. Na enige tijd trekken ook wij de regenbroek aan en met de paraplu op dalen we af naar de brug bij Kobern/Gondorf. We slingeren naar beneden over een zigzagweggetje terwijl we er nu rekening mee houden dat alles nu nat en dus glad is. Het regent nog steeds een beetje als we de brug oversteken. Op het station van Kobern/Gondorf gaat de regenkleding weer uit en drogen we ons aan de inmiddels weer schijnende zon. We nemen de trein van 15.46 (5 minuten te laat) en zijn om 16.16 terug in Klotten, waar we droog het appartement bereiken.