Moselsteig  

Etappe 20: Moselkern - Löf. Inclusief aanloop routes ongeveer 14.7 km (360.4 km).
Dinsdag 24 september. Hoogteverschil: klimmen en dalen ± 390.
Weer: Aanvankelijk mistig, na optrekken wazig zonnetje, toenemend bewolkt, 19 graden. Zwakke wind uit het westen.

Na een dagje rust gaan we uitgerust weer op pad. Lage wolken drijven door het Moezeldal als we opstaan. De wolken en de mist willen maar langzaam verdwijnen. Als we vanuit Klotten terug zijn in Moselkern is de meeste mist nog aanwezig, maar naarmate we uit het dal omhoog lopen zien we steeds meer een waterig zonnetje. Op een gegeven moment lopen we zelfs boven de lage wolken. We nemen de Zuweg richting Löf om weer op de Moselsteig te komen.

De weg gaat geleidelijk omhoog. Voor ons uit loopt een groep medewandelaars, die eigenlijk net iets te langzaam lopen. Ook zij lopen duidelijk de Moselsteig. Zo nu en dan stopt er eentje en die kunnen inhalen. Vlak voor een smal bospad halen we ze allemaal in en komen we op P1. We lopen toch graag ons eigen tempo. Het pad gaat slingerend omhoog de berg op en we laten de andere wandelaars al snel ver onder ons.

Op een geasfalteerde weg is het even gissen waar we heen moeten,. De richting die we op gaan is goed, maar er zijn geen stikkers. Dat is altijd weer zo'n moment van twijfel. Gelukkig komt na enige tijd net na een bocht een paaltje met de bekende verwijzingen en weten we weer zeker dat we de goede kant op gaan. We lopen langs een kapelletje en bereiken de hoogvlakte waar we weer door akkerland lopen. Rust en stilte bij een wazig zonnetje en beslist niet koud. We treffen het wel weer.

Bij het boerendorpje Lasserg op 265 meter hoogte is het enige restaurant net op dinsdag dicht. We lopen weer richting de Moezel en dalen enigszins. Bij een schuilhut hebben we een prachtig uitzicht op Moselkern. Vlak voor ons moet de Burg Bischofstein staan, maar meer dan de bovenkant van een toren komt er niet in beeld. Na het nuttigen van een broodje gaan we weer verder en blijven op hoogte langs een akkerrand. We passeren alweer een afspringpunt van Drachenfliegers. Dit keer geen schans, maar moet men gewoon de steile berg af rennen. Behalve een bankje is er verder niets te zien.

We lopen nu een stuk gelijk op met het Eifelener Traumpfad, Middels een smal paadje lopen we langzaam schuin langs de rotsige helling naar beneden terwijl we boven de druivenvelden blijven. Vlak voor Hatzenport staan we voor een dilemma. Het eerst volgende gedeelte van 600 meter, het Kletterpfad Dolling, vereist alpiene ervaring en is alleen geschikt voor geoefende wandelaars. We lopen er maar omheen via het dorp Hatzenport. Bij het station kunnen we de route weer oppakken en gaat we de wijngaarden in. Eerst nog een beetje vlak. We zien diverse mensen druk bezig met de druivenoogst. Ook wordt er door een stoere dame droesem, restafval van uitgeperste druiven van een aanhangwagen tussen de druiven gekieperd. Ze waarschuwt ons nog vriendelijk voor de stalen draad die over de weg is gespannen. Hiermee worden de volle karretjes met druiven omhoog getrokken. Als we iets verder met een trap omhoog gaan, roept ze de arbeiders voor de lunch die ze heeft meegebracht.

We blijven op niveau om langs en soms tussen de druivenstokken door de eerste schuilhut te bereiken. Alhoewel die er goed uit ziet, gaan we toch verder voor de schuilhut op de Rabenlay. Het pad er naar toe is weer smal en we lopen steeds op een rand van een diepte. Geen Klettersteig, maar wel weer een test voor de evenwichtsorganen. Bij de fraaie Rabenlay hut nemen we onze uitgebreide lunch. We zien nu in de verte dat de groep wandelaars, die we vanmorgen passeerden, inmiddels bij de druivenplukkers zijn aangekomen. Vanaf onze luie ligstoel is het bijzonder goed vertoeven op dit mooie plekje waar onder ons zoveel te zien valt. Auto's en campers kruipen als mieren over de straat, terwijl zo nu en dan een trein voorbij gaat. De personentreinen zijn vrij stil, maar de lange goederentreinen denderen door het dal en dwars door de dorpjes. Op de Moezel zelf varen vrachtschepen af en aan. Vandaag zijn het meest tankers en een enkel passagiersschip. De zon komt er nog steeds doorheen, maar in de verte pakken de wolken samen. We moeten weer verder.

Na een klein stukje op het plateau te hebben gelopen daalt het pad af in de bossen. We zijn weer in een totaal ander landschap. Als we het dal riviertje de Alzbach hebben bereikt, draait het brede bospad en komen we op een statieweg naar een hoger liggende kapel. Deze laten we links liggen en voor de verandering gaan we nu langs de statieafbeeldingen naar beneden. Meestal is dat andersom. Voor het gevoel komt er maar geen einde aan dit dal, na elke bocht gaat het pad toch weer verder tussen de steeds hoger worden wanden met bos. Vlak voor ons schieten er tot 3 maal toe enkele herten weg. Uiteindelijk bereiken we het dorp Löf, waar we het station op zoeken. We zijn om 08.52 uur vertrokken uit Klotten en zijn nu om 15.12 weer terug.