Moselsteig  

Etappe 19: Treis/Karden - Moselkern. Inclusief aanloop routes ongeveer 12.5 km (345.7 km).
Zondag 22 september. Hoogteverschil: klimmen en dalen ± 380 meter.
Weer: Eerst zonnig, later meer wolken, 25 graden. Zwakke wind uit het zuidoosten.

Het beloofd al weer een mooie dag te worden vandaag. We hebben 2 klims op het programma staan, de eerste al direct na Karden. Het is ongeveer 200 meter stijgen voordat we bij de Schützhütte op de Kompeskopf aankomen. Aanvankelijk hebben we het niet gezien, maar een bord dat ons duidt op een Buchsbaumbüsche route laat ons weten dat we iets zouden moeten gaan zien. Met Google Translate komen we er al snel achter dat het om Buxusstruiken en bomen gaat. En vanaf dat moment zien we ze ook overal staan. Bijna onherkenbaar en kaalgevreten door rupsen. Er zit nog wel wat leven in, maar erg florissant staan ze er niet bij. Jammer!

We zijn dus bij een grote schuilhut aangekomen. He clubhuis van de vrijwillige brandweer van Treis/Karden. Op een magnifieke plek, hoog boven de Moezel en uitkijkend op beide dorpen. De komende festiviteiten staan al aangegeven. Na een korte stop lopen we verder in het Krailsbachtal. Weer een donker dal met een goed beloopbaar en aflopend pad. Nadat we een brug over de bijna droogstaande Krails zijn overgestoken beginnen we weer aan een klim. Als we bij de Moezel zijn teruggekeerd wordt het bordje dat we eerder hebben gezien bewaarheid.

De waarschuwingen van enge paadjes en grote hoogteverschillen staan er waarschijnlijk om zich tegen claims in te dekken. Maar het pad is ook smal en de diepte onder ons is ook groot. Het vergt veel concentratie om te blijven focussen op het paadje en niet te struikelen over een steen of boomwortel. Dat loopt beslist niet goed af. Soms zijn de hellingen zo steil dat men er metalen kabels langs heeft gespannen om het lopen te vergemakkelijken. Tussendoor staan we soms even stil om van het uitzicht te genieten. Overal komt uiteindelijk een eind aan, dus ook aan dit pad. Het wordt wat breder en gaat tenslotte over op een asfaltweg.

Niet lang want vrij snel komen we op een geleidelijk klimmend en breed bospad met om de zoveel tijd een mooie statie van een kruisweg, de Kreuzweg Müden. Bovenaan gekomen zijn we weer op de vlakte en genieten we van de inmiddels warme zon. Bij de kapel in het gehucht Müdenerberg nemen we even pauze.

We lopen eerst een stukje over het plateau om vervolgens langs een veel oudere kruisweg richting de burcht Eltz te lopen. We passeren het boswachtershuis "Forsthaus Rotherhof" en krijgen kort daarna een eerste blik op het de Ridderburcht Eltz. Naarmate we dichter bij het kasteel komen, neemt het aantal wandelaars toe. Op het laatst is het bijna lachwekkend zoveel mensen als er zijn. We dringen door de menigte naar de ingang van het kasteel en vinden daar onze weg naar beneden. Hier moet je dus niet zijn op een zonnige zondag in september.

Het kasteel zelf is indrukwekkend, heeft alle oorlogen overleefd en is een van de weinige originele burchten in Duitsland. Het kasteel is al 800 jaar in het bezit van dezelfde familie Eltz. De bouw begon in de 9e eeuw en sinds die tijd werd er steeds meer bijgebouwd. In een bouwperiode van 500 jaar werd de kleine ruimte volgebouwd met maar liefst 8 woontorens. Hier woonden op het hoogtepunt meer dan 100 familieleden en nog eens rond 100 bedienden.

We gaan verder door een diep dal over een pad dat ons langs een beek naar het dorp Moselkern brengt. Op het terras van het hotel/restaurant Ringersteiner Mühle nemen we een bak koffie met uitzicht op een grote parkeerplaats... Ook hier weer veel dagjesmensen die vanaf hier de burcht proberen te bereiken. We wijken nu van de route af en volgen een "zuweg" naar het station van Moselkern. Daarbij passeren we nog het oudste raadhuis aan de Moezel met een hele geschiedenis aan bewoners. Gebouwd in 1535 en het ziet er ook echt oud uit. De trein is voor de verandering eens op tijd en brengt ons om 14.57 uur in 18 minuten terug naar Klotten.