Moselsteig  

Etappe 15: Bullay - Ediger/Eller. Inclusief aanloop routes ongeveer 18.5 km (278.6 km).
Woensdag 18 september. Hoogteverschil: klimmen en dalen ± 670 meter.
Weer: Zonnig, later stapelwolken, 19 graden. Matige wind uit het noorden.

Ondanks de zon is het een frisse start. We beginnen vandaag in Bullay. Vanaf het station nemen we de meest linkse zuweg, er zijn er 3. We verlaten het dorp door de wijngaarden. De weg gaat geleidelijk omhoog en daarmee laten we een buitenwijk van Bullay rechts van ons liggen. We passeren een uitspanning met de naam Uncle Tom. Het ziet er heel goed uit met prachtige zitjes, maar helaas pas vanaf 11.30 open. Even verder komen we weer op de Moselsteig. Bij de Lehkopf zitten we al weer op 283 meter. Het is weer of we ergens op de Veluwe lopen, zo plat is alles geworden. Akkers, bossen en horizontaal lopende paden en wegen. Wat kan het landschap toch plots weer veranderen.

Midden in het bos staat een bord waarop een Blitzeiche beschreven staat. Een bijzondere eik? Ja, als je naar de ouderdom van 300 jaar kijkt zeker wel, maar er is meer aan de hand. "Eichen sollst du weichen, Buchen sollst du suchen". Dat geldt zeker bij onweer. Deze eik is meerdere malen door de bliksem getroffen, maar houdt het nog steeds vol. Vanaf hier gaat het weer geleidelijk naar beneden en komen we uit in het Neefer Bachtal bij het dorpje Neef. Maar voor we dit dorp bereiken gaat het pad eerst weer omhoog de wijngaarden in.

We zien een wijnboer bezig met een tractor en raken met hem aan de praat. Hij meet de kwaliteit van de druiven om te kijken of de oogst al kan beginnen. De vriendelijke man toont ons een prachtig meetinstrument. Je perst een paar druppels uit 1 druif in het apparaatje en kan dan o.a. het soortelijk gewicht en het suikergehalte aflezen. Daarvoor mag ik door een klein kijkvenstertje heen kijken en kan aflezen dat het suikergehalte nu 60 is. De man geeft aan dat het beneden in de wijngaard al 70 is, maar boven nog 60. Hij vindt het nog iets te laag om te oogsten, het moet gemiddeld minstens 70 zijn. Zijn druivenstruiken staan telkens per paal gerangschikt, niet in lange rijen zoals we meestal zien, Dat is voor machines zegt hij, die rijden steeds van boven naar beneden om het gras te maaien of te snoeien. Het oogsten gaat wel met de hand en dat moet dan ook op deze verticale manier gebeuren. Een zware klus. Omdat hij tussen de palen door kan lopen kan hij de oogst horizontaal oogsten. Dat bevalt hem veel beter.

Na dit informatie intermezzo waarbij hij ons nog 2 druiventrosjes meegeeft gaan we door om bij de Petersberg uit te komen waar een groot kruis op een uitkijkpunt met bankjes staat. Aan de tl-buizen te zien is het 's avonds ook goed zichtbaar. In deze religieuze omgeving wemelt het van de kapelletjes, statiewegen en kruizen op de bergtoppen.

Het is een mooi punt om even stil te staan, dus we nemen er het eerste deel van de lunch. Dan dalen we af naar Neef, waar we tevergeefs de boulevard aflopen op zoek naar een kop koffie. Alles is dicht, terwijl er toch voldoende publiek rondloopt. Alleen een wijnhuis is open, maar om 's morgens al aan de wijn te gaan.... We steken de Moezel over en wandelen aan de overkant naar het dorp Bremm. Op de achtergrond rijst een grote bergkam omhoog, waar we de rest van de etappe over heen zullen gaan lopen. Het hoogste punt is 369 meter.

We klimmen langs een behoorlijk oplopend pad langs een statieweg omhoog naar de Kreuzkapelle. Om één of andere reden is het druk vandaag. Niet dat dat erg is, maar we zijn het niet gewend. Aan de hand van de afbeeldingen van de lijdensweg van Jezus op de Tempelberg kunnen we zien hoe ver we nog moeten. Op een bankje bij de kapel nemen we deel 2 van de lunch. De bergkam versmald zich tot de breedte van het pad, maar door de bossen hebben we niet veel uitzicht. Dat wordt anders als we de bergtop kruis van Camon bereiken met een prachtig uitzicht over o.a. Bremm en Neef. Ook hier een paar medewandelaars die van de zon en het uitzicht genieten. Wat verder een onverwachte replica van een Romeinse tempel. De originele fundamenten moeten er nog onder zitten. Het gebouwtje is wel volgens historisch besef en enige vrije interpretatie opgericht.

Het pad komt nu meer uitzichtpunten tegen en voor het laatste stuk moeten we een steile afdaling maken. Dat zegt niet alleen het boekje, maar dat ondervinden we ook zelf. Steil omhoog langs kettingen en rotsige paden gaat nog wel, maar steil naar beneden met steeds het gevaar om uit te glijden is een stuk lastiger. Gelukkig is het nu droog weer. Een echt alternatief voor deze route zal er vast wel zijn, maar wij zijn hem niet tegen gekomen. Maakt niet uit, we hebben tijd genoeg. Als we tegen 15.00 uur een half uur te vroeg op het station zijn aangekomen horen we dat onze trein 25 minuten vertraging heeft. Dat worden er uiteindelijk 30. Ze zijn op diverse punten bezig om het spoor te verdubbelen en dat geeft elke dag weer een stuwing van personen- en goederentreinen.