Dag
6. De levada do Norte van Estreito
de Câmara de Lobos naar Cabo Girão.
Dinsdag 17 januari 2006.
Vandaag wat later naar Funchal. De tocht van de vorige dag heeft ons toch wel vermoeid.
Het is even zoeken naar
de juiste bus richting Estreito de Câmara
de Lobos, een klein dorp ten noordwesten van Funchal. De stad en omliggende
wijken en dorpen zijn in zones verdeeld. Er zijn tientallen buslijnen die
allemaal eindigen op de boulevard van Funchal. Voor de streekbussen is een
aparte standplaats gecreëerd, maar de stadsbussen stoppen alleen aan een halte
en dat gaat zo economisch mogelijk gezien de beperkte ruimte. Bovendien zijn ook
de haltes ingedeeld in zones zodat de bussen elkaar niet in de weg rijden. In
kioskjes kunnen de kaartjes al vast worden gekocht. Op dat kaartje wordt het
nummer van de bus geschreven en de eerst volgende vertrektijd. Bij de haltes
staan mannetjes die je naar de juiste bus verwijzen. Voor mensen zoals wij die
het systeem niet zo goed kennen is dit ideaal. Voor 1.55 euro rijden we in 3
kwartier naar Estreito waar de buschauffeur ons een
teken geeft dat wij uit moeten stappen. Zelf zouden wij dit allemaal nooit
hebben gevonden.
De lavada
de Norte is meer dan 100 km lang en begint
hoog in de bergen. Daar zijn de passages zo stijl en gevaarlijk dat er
niet valt te lopen. Tot halverwege het systeem stromen vele zij-levadas
in de hoofdtak. Dit kan soms verwarrend zijn voor de wandelaar als je
stroom opwaarts loopt.
|
|
De levada loopt vervolgens tot vlak aan de kust naar het hoog gelegen Cabo Girâo, het eindpunt van vandaag. Vanaf daar stroomt de levada weer landinwaarts en daalt daarbij langzaam af naar het centrum van Funchal. Op het laatste stuk vertakt de levada zich weer om zo’n groot mogelijk gebied te kunnen irrigeren.
Het eerste stuk
loopt door dorpjes waar betonnen platen de
levada afdekken en het een gewoon voetpad is. Manshoge druivenstruiken
overdekken hele delen van het pad. Er zit nu geen blad aan en dat geeft de
mogelijkheid om er aardappels onder te laten groeien. Qua temperatuur kan
dat allemaal.
Er valt tijdens
deze tocht veel te zien. Omdat de levada hoog langs de bergen loopt kijken
we steeds neer op huizen, tuinen, wegen en op alles waar men mee bezig is.
Het uitzicht is steeds adembenemend.
Vanaf onze hoge
positie zien we dat Ponta Gorda,
waar de meeste hotels van Funchal staan, de hele dag in de zon ligt.
De wolkendeken zakt gaande weg de dag steeds verder naar beneden, maar wij blijven er meestal net onder.
 |
 |
Soms lopen we met
het hoofd letterlijk in de wolken. Op het eind van de wandeling van
vandaag staan we op de Cabo Girâo,
een uitkijkpunt op 580 meter hoogte.
|
|
Voor het eten van deze dag kiezen we voor een lokale gelegenheid waar hoofdzakelijk Portugezen aan tafel zitten. Het eten is voortreffelijk en absoluut niet duur (25 € totaal, inclusief een fles wijn).
In tegenstelling tot de “stille” restaurants die we tot nu toe gezien hebben, is dit een echt Portugees restaurant: een volle bak, hele gezinnen met kinderen, een hoop lawaai, inclusief een blèrende T.V. We zitten in een hoekje (onder de T.V.) en laten het spektakel over ons heen gaan. Om 22.00 uur liggen we al weer plat.
