Dag 7. De levada do Norte van Cabo Girão via Boa Morte naar Barreiras.  

Woensdag 18 januari 2006.  

De laatste wandeldag. We staan vroeg op (7 uur) en na het inmiddels traditionele ontbijt van vers meergranen-brood met resp. gebakken ei en perejam zitten we om 8.40 uur weer in de bus naar Funchal.  

Na enkele minuten nemen we de aansluitende bus naar Cruz da Caldeira, waar we de dag ervoor zijn geëindigd. We besluiten de laatste dag in stijl te beginnen en nemen eerst een bakje cappuccino in het restaurant naast de bushalte. We kijken uit op Funchal dat 650 meter onder ons ligt. Voor foto’s staat de zon verkeerd, maar het uitzicht is er niet minder om.

Na door 2 enthousiaste Portugezen de weg te zijn gewezen vinden we het beginpunt van vandaag. De mensen zijn erg gastvrij en vriendelijk. Dat laatste geldt ook voor het weer, soms wat zon, soms een wolk.  

De wandeltocht van vandaag loopt langs en door dorpjes, terrassen met groentetuinen en door uitgestrekte eucalyptusbossen. Na enkele uren neemt de bewolking toe en lopen we zelfs even in de mist. Maar de meeste tijd lopen we net onder de wolken en soms half in de zon.

Aan het eind van de levada, althans waar wij er van af gaan staat de lokale kroeg van het plaatsje Boa Morte. Wij zijn de enige toeristen. Na een sandwich met cola, ja ja , lopen we langzaam de berg af naar de hoofdweg waar normaliter veel bussen richting Funchal passeren.  We groeten onderweg een oude man en even later staan we met deze voor ons wildvreemde man handen te schudden. Onthaasting heet dat.

Naarmate we lager komen veranderd de vegetatie. Er komen steeds meer agaves en palmbomen.  Op zo’n 400 meter hoogte zien we suikerrietplantages en weer wat lager bananenplantages.  

Barreiras ligt vlak aan de kust, maar zoals ook elders op het eiland loopt het laatste stuk loodrecht in zee. Last van een tsunami zal je hier niet hebben.

Na een half uur wachten komen er 2 bussen tegelijk. Een vertrektijd is meer een richtlijn dan een zekerheid op Madeira. De zekerheid bestaat uit het feit dat de bus uiteindelijk wel komt. Voor 2.40 € p.p. reizen we in 5 kwartier van Barreiras naar Funchal. Een tocht die geen moment verveelt, er valt zoveel te zien. Behalve op Cabo Girão waar we ’s morgens zijn uitgestapt. Daar zien we door de mist geen hand voor de ogen.

Bij de bushalte stappen volledig verkleumde wandelaars in. Zij hebben waarschijnlijk de hele dag in de wolken en de mist gelopen. Wij mogen niet klagen. Later horen we dat op datzelfde moment de toppen van het eiland een eind boven de wolken uitstaken en dat degenen die daar toen liepen een magnifiek uitzicht hadden, je kunt niet alles hebben.  

We zien een toevallig passerende reuzen kerstroos. Hier zijn het struiken van wel 6 meter hoog. Bij ons lullige kamerplantjes.

In Funchal nog even een laatste pilsje op het terras vlak bij het busstation. Zelden zijn er politieagenten te zien of er moet iets heel bijzonders zijn gebeurd. En waarachtig op een gegeven moment staan er wel 6 agenten voor ons op straat en is er consternatie. Er staat een auto fout geparkeerd! Wielklemmen erop en afwachten maar. Overal staan agenten op de uitkijk tot de crimineel zijn of haar auto weer komt ophalen. We zijn helaas geen getuige van de ontknoping want de bus vertrekt weer naar Garajau.  

Om in Portugese stijl af te sluiten eten we weer bij onze locals. Ina neemt lasagne met zeevoer en ik een gigantische pizza, die ik maar ternauwernood op kan. Dan is het tijd om de koffers te pakken. De week zit erop.