Dag 5. De levada do Furado (Ribeiro Frio-Portela) en de levada da Serra do Faial (Portela-Aguas Mansas).  

Maandag 16 januari 2006.

We laten ons om 7 uur wekken en zien zodra het wat lichter wordt dat het een regenachtige dag zal gaan worden.  

In Funchal aangekomen blijkt dat we nog tijd genoeg hebben om de roemruchte Mercado te bezoeken. Dit traditionele marktgebouw heeft een typisch open binnenplaats met bomen en ander groen.  

Achterin is een grote visafslag, maar de meeste indruk maken toch wel de groente- en bloemen stalletjes. Alleen al de kleurrijke indeling is een streling voor het oog.

Een goed engels sprekende marktkoopman weet ons over te halen om enkele typische Madeira vruchten, zoals suikerappels (annona), passievruchten (maracujas) en de vrucht van de vingerplant te kopen.  

Daar is niet veel overredingskracht voor nodig, want fruit staat toevallig bovenaan op de boodschappenlijst. Het kost in Nederland heel wat moeite om een mooie vingerplant te laten groeien, laat staan dat hij ook nog eens vruchten geeft

De vruchten lijken wat op groene reuzendennenappels.  Bij thuiskomst in Nederland was één hap genoeg om het weer snel te willen vergeten. Om 10.00 uur rijden we weg uit Funchal en drie kwartier later stopt de bus in een Jurrasic- parkachtige omgeving bij enkele huizen en twee restaurants.

Het regent pijpenstelen en de thermometer geeft 7 graden aan.  

De plaats heet Ribeiro Frio, hetgeen “IJskoude Rivier” betekent. In het eerste restaurant worden we volkomen genegeerd, terwijl er toch echt “Welkom” op de deur staat. Na een tijdje besluiten we naar de overkant van de straat te gaan, waar we wel een gastvrij onthaal krijgen. Snel worden we weer warm met een kop cappuccino en een warm open haardvuur. Na deze versterking starten we de tocht over de levada do Furado.

Na eerst het regenpak al aangetrokken te hebben volgt even later de meegebrachte plastic weggooi poncho. Het pad is smal en nat, maar goed te lopen.  De regen gutst erover en de wind neemt ook nog eens sterk toe. Elk moment kan er een dinosaurus uit het oerwoud stappen om ons te verzwelgen.  

Het gevaar loert echter van een andere kant. De levada loopt een groot deel door een loodrechte wand, waarin een nis is uitgehakt. Aan de bergzijde loopt de levada en wij lopen daarnaast op het richeltje dat steeds smaller en natter wordt. Soms worden we van 200 meter vrije val gescheiden door een staaldraadje, dan weer wat houten takken en soms ook gewoon door niets.  

Even later stroomt de levada over van al het water. We moeten enkele meters door het water heen stappen met alle kans op uitglijden. Elke stap moet bewust neergezet worden en we beseffen dat we dit vroeger onze eigen kinderen zouden hebben verboden!  

In deze levada zien we ook steeds forellen staan en soms schiet er een hele groep vissen voorbij.

Na een spectaculaire en inspannende tocht van 3 uur komen we bij een levadahuisje aan waar het zo hard waait dat we elk moment een boom op ons hoofd verwachten. Enkele minuten later zien we inderdaad een net omgevallen boom, die de helft van het pad heeft meegenomen. Maar dan zijn we inmiddels op de kruising met de levada da Serra do Faial aangekomen.  

Het is 14.00 uur en we besluiten om deze levada verder te vervolgen tot de plaats Aguas Mansas, waar een bushalte moest zijn. De nieuwe levada loopt heel langzaam af en krijgt meer het karakter van een gewone boswandeling. Er staat ook minder wind want we lopen nu in de lijzijde van het bergmassief.

Na 3 uur stevig doorlopen bereiken we Aguas Mansas. De bushalte is snel gevonden, maar dan begint de ellende. Volgens het boekje is er een restaurant, maar dat is dicht. Het hele dorp is uitgestorven. De thermometer geeft nog steeds 7 graden aan en het begint weer te regenen. De ijskoude wind giert langs het bushokje en nu beginnen we het pas echt koud te krijgen. De bus komt niet op het verwachtte tijdstip en de zorgen beginnen te groeien. Na 3 kwartier (10 minuten te laat) komt dan toch nog een bus de bocht om zeilen. Eenmaal in de bus worden we weer een beetje warm en in Funchal aangekomen is de temperatuur ook buiten weer 18 graden. Toch een spectaculaire tocht weliswaar met veel ontbering, maar dat maakt de overwinning alleen maar mooier. Na het warme eten liggen we weer vroeg en uitgeput plat.