Dag 2. De levada do Canico (Assomada-Camacha) en de levada do Serra (Camacha-Funchal).

Vrijdag 13 januari 2006.

20 minuten nadat de wekker afloopt zitten we al aan het omelet. Het weer lijkt goed, we popelen om wat van de omgeving te gaan zien. Wij hebben een kaart en een boekje met levada wandelingen.

We weten nog niet of de afstanden haalbaar zijn. Het streven is om eerst van Assomada via de levada do Canico omhoog naar Camacha te lopen. Als we vroeg vertrekken en alles zit mee lopen we door naar Funchal. Op de kaart is het tweede deel vlakker dan het eerste. Om 9 uur verlaten we het hotel en na direct verkeerde te lopen bereiken we met een schitterende omweg het beginpunt van onze eerste levada. Zelfs vlak bij het beginpunt weten de mensen niet waar je het over hebt. “Zo achterlijk als de neten”, zou mijn vader zeggen, maar uiteindelijk is het beginpunt toch gevonden.

De levada is er een uit het boekje. Langzaam stijgend, vol mooie bloemen en magnifieke uitzichten. Voeg daarbij een warm zonnetje en de stemming kan niet meer stuk. Telkens moeten we stoppen om van het steeds weidsere uitzicht te kunnen genieten.

Het laatste stuk naar Camacha moeten we steil omhoog en geheel overhit en buiten adem bereiken we het hoogste punt. We zijn van 100 naar zo’n 650 meter gestegen. In Camacha bekijken we de lokale markt in “Cafe Relogio”. Dat hadden we snel bekeken, veel lokale nijver. Maar we zien ons zelf niet met een rieten stoel in het vliegtuig zitten, dus het aanpalende café bracht een veel concreter kopje cappuccino. En dat was geen gewoon kopje, in de top 10 stond deze ook achteraf bovenaan.

We hebben tijd genoeg dus vol enthousiasme zoeken we tevergeefs naar het beginpunt van de volgende levada. Wel zien we wat mannetjes bezig met iets te herstellen, maar we lopen toch nog zo’n kilometer door (omhoog) omdat elke signalering ontbreekt. We worden weer teruggestuurd en komen weer bij de mannetjes uit. Nog steeds zoekend naar het beginpunt valt er iets op. De mannetjes herstellen de levada. Het beginpunt is gevonden.

De levada do Serra is een makkelijk loopbaar pad grotendeels door bossen, soms doet het denken aan de Veluwe, soms lijkt het op een wandeling in het Zwarte Woud. De temperatuur is 12 graden, we lopen nu op 700 meter hoogte. Als we later afdalen zal de temperatuur oplopen tot 20 graden op de boulevard van Funchal. 

Het plan is om bovenaan de kabelbaan in Monte (boven Funchal) uit te komen, maar we kunnen door de bomen en de hellingen geen kabelbaan vinden. Op een gegeven moment hebben we geen idee meer waar we zijn op de kaart, dus dalen we af richting de stad Funchal (achteraf waren we slechts een paar honderd meter van de kabelbaan, maar dat zagen we pas toen we een overzicht van de berghelling kregen). 

We lopen langs de Botanische tuin. Deze kennis is interessant want over twee dagen gaan we de tuin bezoeken. Het is wel handig als je dan weet waar je uit de bus moet stappen. De taxi-chauffeurs overigens zien twee lopende toeristen als prooi en doen alles om je in de auto te krijgen. Fysiek geweld wordt daarbij nog net niet gebruikt. Wij kiezen echter voor de bus. Niet alleen omdat de bus goedkoop is, maar ook omdat je hoog zit, dus alles goed kunt overzien. De bussen rijden meestal niet rechtstreeks naar het einddoel en aangezien er na elke bocht wel weer een nieuwe verassing te zien is, verveelt het nooit. De stadsbussen zijn heel bijzonder qua indeling. Een rij van 2 stoelen, een smal paadje en daarnaast een tweede rij van 3 stoelen. Alles gebouwd op het formaat Portugees. Zet echter geen 5 dikke Duitsers op een rij want dan barst de bus aan de zijkant open. Mede vanwege de krapte heb ik een voet in het gangpad staan en dat gaat goed tot dat, jawel een dikke Duitser met zijn lompe voeten achter mijn voet blijft haken en bijna door de voorruit van de bus valt. Duitser kwaad, chauffeur kwaad. Maar ach het loopt goed af, dus niet zeuren. Als avondmenu staat tonijnsteak met knoflookbrood op het programma. Om 22.00 uur houden we het weer voor gezien.