Etappe 9: De Zilk - Wassenaar   Vrijdag 29 juli. Bewolkt, nu en dan motregen ± 18 gr.  25.5 km.

Midden in de nacht steekt de wind ineens op, maar door de relatief droge lucht blijft het geklapper dit keer uit. Daarvoor staan we ook teveel tussen de bomen. We zijn er op tijd bij, om 8.15 uur staan we weer in het waterwingebied van de Amsterdamse Waterleiding. Het is bewolkt en veel frisser dan gisteren, maar eigenlijk is dat voor het wandelen alleen maar beter.

Het pad loopt richting zee. Aangekomen op het strand is er niemand te zien. Na een paar kilometer langs de vloedlijn te hebben gelopen, verlaten we het strand richting de Noraweg. We lopen over een enorme parkeerplaats die bijna helemaal leeg is. Dit wordt een slecht jaar voor de strandtenthouders. Via een bosrijk pad bereiken we na enige tijd de badplaats Noordwijk, waar we op de boulevard een lunch nemen. Dit voorjaar zijn we hier ook al geweest toen we in Hotel Oranje sliepen bij ons bezoek aan de musical “De soldaat van Oranje”.

Het pad slingert verder als een duinpad richting Katwijk. Vlak voordat de bebouwing begint steken we de afgedamde monding van de voormalige Oude Rijn over. Hier is geschiedenis geschreven. De Romeinen hebben hier gestaan en op dit meest noordelijke uiteinde van het grote Romeinse Rijk hun forten gebouwd. De Vikingen kwamen hier vanuit zee de rivier op om het binnenland leeg te roven. En dat allemaal voordat de hele zaak dichtslibde en de rivier naar de huidige zuidelijke koers afboog. Het zal er vroeger ongetwijfeld heel anders hebben uitgezien, we kijken nu naar een gegraven kanaal, maar in principe is dit toch wel de locatie van de monding van de ooit zo machtige rivier Rijn.

Katwijk zelf is een echte kustplaats, waar veel verwijst naar het vissersverleden. Wat mij zelf het meest aanspreekt is een levend monument ter ere en nagedachtenis aan hen die hun leven lieten in de golven van de zee. Het kunstwerk maakt zelf golven die soms hoog tegen elkaar opslaan. Je moet er maar opkomen.  

Het is koud en de camping van Katwijk ziet er niet erg aantrekkelijk uit voor ons wandelaars. We besluiten om vandaag eens luxueus te gaan doen en reserveren een kamer in hotel Duinzicht vlakbij Wassenaar. Zo kunnen we vandaag nog wat extra kilometers maken. Dat scheelt weer voor morgen als we Den Haag voorbij moeten zien te komen.

We nemen in landgoed Groot Berkheide uitgebreid de tijd om de restanten van een voormalige Duitse tankval te bezichtigen. De gracht achter de dikke betonnen muur is weliswaar dichtgegooid, maar in principe is de versperring nog grotendeels aanwezig. Informatieborden laten goed zien hoe de tankval er uitzag ten tijde van de Tweede Wereldoorlog.

Het laatste stuk is zwaar doordat de route dwars door de duinen gaat en ons door mul duinzand leidt. We moeten een omtrekkende beweging maken als een kudde Hooglanders precies op ons pad gaat staan vergaderen. Als we door een wat vochtig dalletje lopen, zien we opeens overal parnassia staan. Dat wordt toch even op de knieën voor een foto.

 Het eindpunt van vandaag komt pas in beeld als we er vlak bij zijn, zo verscholen ligt het hotel tussen de duinen van de Molenaarsberg. We genieten van een heerlijke maaltijd en lopen daarna nog even naar een klein meertje om het eten te laten zakken. We mogen weer op een echt bed slapen.