Etappe 10: Wassenaar -  Kijkduin   Zaterdag 30 juli. Bewolkt, soms wat motregen ± 17 gr.   25 km

Na een goed ontbijt verlaten we het hotel. We hebben er flink de pas in, twijfelen er niet aan of de juiste route wel hebben. Maar op een gegeven moment, ter hoogte van Meijendel, loopt de route terug naar de kust terwijl we juist landinwaarts zouden moeten gaan. Ongemerkt zijn we overgegaan op een eveneens rood/witte NS-route. Het zou niet mogen dat een NS-route dezelfde kleuren draagt. We herinneren ons nog wel een punt waar wel erg veel rood/witte stickers stonden, vermoedelijk zijn we daar verkeerd gelopen.  

Al met al lopen we met vreemde kronkels 1.5 km om. Uiteindelijk komen we weer op de juiste route uit bij het begin van de Waalsdorpervlakte. We hadden niet verwacht dat we ook langs het monument zouden komen en zijn dan ook aangenaam verrast dat we oog in oog staan met de grote klok die we steeds op de TV zien bij de dodenherdenking. Het monument iets verder op, maakt ook indruk. Het feit dat op en rond deze plaats 268 verzetstrijders zijn gefusilleerd maakt dit toch wel een macabere plek. En dat allemaal zo dicht tegen Den Haag.

We nemen de kortsluitroute door de Nieuwe Scheveningse Bosjes om Den Haag zelf te omzeilen. Deze stad komt later nog aan de beurt. We zwaaien nog even naar generaal Mladic en zijn collega Karadzic die samen mogen brommen achter de tralies van de Scheveningse gevangenis. De poort is indrukwekkend, de rest ziet er wat minder aantrekkelijk uit maar goed, het is ook geen hotel. Toch wel frappant en ook wel wrang dat zoveel jaren na de executies in de hier vlakbij gelegen duinen, opnieuw duizenden mensen het leven hebben gelaten door toedoen van beide mannen die nu op steenworp afstand worden vastgehouden.

Via het park van de Nieuwe Scheveningse Bosjes komen we uit bij de Pier. Heel even schijnt de zon en dan zitten we net aan de koffie met gebak op de promenade voor het Kurhaus. Vlak voor de havenmonding van Scheveningen buigen we landinwaarts na het passeren van een grote gedenknaald. Op deze plaats landde de latere koning Willem I na een ballingschap van 18 jaar in Engeland. De geschiedenis ligt voor het oprapen tijdens zo’n wandeling.

We lopen langs een enorme vuurtoren richting de haven. Het is nog steeds een vissershaven en dat is aan alle activiteiten ook wel te zien. Lang blijven we niet staan kijken, want we moeten nog even. Na helemaal om de 1^e en 2^e haven heen te hebben gelopen steken we het Verversingskanaal over en belanden weer in de duinen.

We zetten er weer flink de pas in en kunnen vanaf de duintoppen een heel eind Den Haag in kijken. Na bijna 5 km komt Kijkduin in beeld, ook weer met een klein boulevardje. Weinig nostalgie, want wat er in 1940 nog stond aan hotels is gesloopt voor de Atlantikwall. Het laatste stukje tot de Roompot camping Kuikduin Park is nog weer verrassend. Enorm hoge duinen met smalle paadjes waar we natuurlijk wel overheen moeten lopen. De duinen hebben ook een naam: de Puinduinen. Het blijkt dat de gemeente Den Haag in de jaren zestig hier zijn vervuilde grond heeft gestort en daar een deklaag zand over heeft gegooid. Je zult hier toch maar mol zijn. Een enorme stenen bal is een goede verbeelding van het fenomeen puinduin.

We zetten de tent op en voor een warme maaltijd lopen we weer terug naar Kuikduin. Onderweg hebben we een restaurant in de duinen gezien (De Haagse Beek). Het is er vol, altijd een goed teken! Maar we passen er nog wel bij en het eten smaakt inderdaad uitstekend.