Etappe
11: Kijkduin – Hoek van Holland Zondag
31 juli. Bewolkt, later meer zon en ook wat warmer ± 18 gr.
21 km.
Over de camping zullen we het kort houden: te onpersoonlijk, veel te duur en te onveilig. We hebben slecht geslapen mede ook door een erg langdurend feest ergens in de duinen en zijn dan ook blij dat we de komende nacht weer in ons eigen bed zullen liggen.
![]() |
![]() |
Dan
bereiken we de Glazen Stad, kassen zover je kunt kijken. We nemen even de tijd
om op een “kijkbankje” naar een zee van orchideeën te kijken. Het pad buigt
af naar zee en lopende op de Slaperdijk krijgen we een mooi overzicht van het
glazen Westland. Zee en mens hebben het duingebied tot een paar honderd meter
teruggebracht. Je zou haast zegen dat het nu te smal is geworden voor een goede
kustverdediging. We lopen verder over het strand, waarbij de haven van Rotterdam
op de achtergrond steeds dichterbij komt. Er zijn maar weinig mensen en dat op
31 juli! Ook de vele witte strandhuisjes staan er stilletjes bij.
![]() |
![]() |
Even
gaat het weer landinwaarts tussen de kassen door en met een omtrekkende beweging
komen we uit op het strand van Hoek van Holland. Her en der bunkercomplexen uit
de Tweede Wereldoorlog. De duinen zijn hier heel laag, maar het strand des te
breder. Als we uitkijken naar een kop koffie begint de zon te schijnen en
wordt het gelijk warm. We ploffen neer in de Beachclub Royal, een leuk uitziende
strandtent. Veel klandizie hebben ze nog niet dus we krijgen wat extra aandacht
met onze rugzakken. De aandacht is wederzijds als we horen dat deze club tot de
beste strandpaviljoen van Nederland is verkozen.
![]() |
![]() |
Als we langs de Nieuwe Waterweg lopen is het schitterend weer geworden. Terwijl de zeeschepen aan ons voorbij glijden lopen we richting het NS station van Hoek van Holland.
![]() |
![]() |
![]() |
Dit station is ook de opstap van onze volgende uitdaging: het Deltapad.