Etappe 2: Van Ewijck-sluis-Callantsoog (20 km).  

26 mei 2012

Om 6 uur staan we op. We hebben niet erg goed geslapen deels uit onwennigheid, deels door een aanhoudende basdreun van een of ander dancefeest ergens in de buurt. De tent mag blijven staan, dus na een paar krentenbollen vertrekken we rond 6.30 uur van de camping. Natuurlijk moet de Van Ewijcksluis zelf ook uitgebreid bekeken worden, hetgeen resulteert in een paar diepe schrammen als ik plat op mijn gezicht ga op het moment dat ik een staaldraad over het hoofd zie. Helaas is de lens van het fototoestel ook verbogen en daarom zijn de foto's van vandaag met de mobiele telefoon gemaakt. Gelukkig heb ik de tegenwoordigheid van geest om van de rand af te rollen anders was ik ook nog eens in het water beland.

Het eerste stuk van de wandeling loopt parallel aan het Oude Veer. Tijdens en na het droogleggen van de Anna Paulownapolder werd het Oude Veer gebruikt voor de afwatering richting het Wad. Het is nu moeilijk voor te stellen dat dit hele gebied onderdeel was van de toenmalige Waddenzee en het Oude Veer een priel, een waddengeul vormde. Net zoals Wieringen destijds een waddeneiland was. Nederland doet ook hier zijn naam weer eer aan met overal dijken, sluizen, polders, molens en water. 

We lopen langs de Anna Paulownapolder, ook al een naam met geschiedenis. Ten tijde van de drooglegging van dit gebied was de Russische prinses Anno Paulowna de echtgenote van koning Willem II. Vruchtbaar land dat nu vooral gebruikt wordt voor de teelt van aardappels, mais en voederbieten. Aanvankelijk lopen we op afstand van het water, maar na Kleine Sluis lopen we op de dijk in het verlengde van het Oude Veer. De zon hangt eenzaam in de lucht, wolken ontbreken en er staat een zwoele bries. Na Kleine Sluis lopen we over een voormalige zeedijk verder richting Oudesluis. 

Oudesluis is ook weer een bijzondere historische plek. Voor de drooglegging van de Anna Paulowna polder vormde deze sluis een een toegang tot de open (wadden)zee. Het oudste gedeelte is meer dan 380 jaar geleden gebouwd in 1631. De tarieven van 1850 staan nog op een gevelbord vermeld! Met een beetje fantasie kan je de oude situatie nog wel een beetje voorstellen, mooi dat het allemaal zo goed bewaard is gebleven. Na Oudesluis lopen we weer over een dijk richting 't Zand. Deze dorpsnaam zijn we eerder tegen gekomen op het Groningse Wad- en Wierdenpad. 

We zien dat veel land is teruggegeven aan de natuur en dat wordt met name door de vele vogelsoorten die we zien, gewaardeerd. In 't Zand eten we een broodje op een bankje aan het Noordhollandskanaal en lezen we over de geschiedenis van deze plek. In gedachten zien we de grote VOC schepen voorbij schuiven van en naar Amsterdam. Dat moet toch wel een heel bijzonder schouwspel zijn geweest. Helaas was dit alles van korte duur, want toen het kanaal met veel pijn, moeite en geld in 1824 gereed was, waren de schepen van de VOC eigenlijk al weer te groot geworden om er nog door heen te kunnen varen. Wat resteert uit die tijd is de speciale pontonbrug die ons aan de overkant van het water brengt. Destijds bestond de verbinding uit 2 houten drijvende vlotten die naar elkaar toe werden geschoven als er geen scheepvaart was. De techniek om ophaalbruggen te maken die het 37 meter brede kanaal konden overbruggen bestond nog niet, vandaar de simpele maar doeltreffende vlotten. Ook nu nog wordt dezelfde techniek gebruikt en kunnen de pontons ingetrokken worden om scheepvaart te laten passeren.

We lopen het laatste gedeelte van vandaag over de Zijperzeedijk. Voor ons aan de linker hand (richting het zuiden) bevindt zich de allereerste inpoldering van het oude Holland. De Zijpe- en Hazepolder werd in 1597 drooggemalen. In feite een proeftuin voor latere grote droogmalingen zoals die van de Beemster in 1607 en de Wieringerwaard (1610). We hebben het déjà vu gevoel als we Callantsoog inlopen. De auto staat er nog en na een uitgebreide lunch halen we eerst de tent op in Van Ewijck-sluis alvorens weer naar huis te rijden.