Etappe 2. Col de la Voza –bivac refuge la Balme.  Zondag 18 augustus 2013.  Zonnig, later meer bewolking ± 28 tot 30 graden.

Om 6.30 uur staan we op en breken de tent af die vervolgens kleddernat in een vuilniszak gaat. We zijn bepaald niet de eerste, de hele camping is in beweging. Op een paar vliegtuigstrepen na is het strakblauw, het beloofd weer een mooie dag te worden. Om 7.30 zijn we de tweede klant bij de boulangerie waar we brood kopen voor vandaag en morgen. We lopen langs het restaurant waar we gisterenavond gegeten hebben en zwaaien even naar mijn spieksplinter nieuwe superpetje die onder de tafel, voor het raam naar mij toekijkt. Helaas is alles gesloten en uitgestorven, dus vandaag geen petje tegen de zon.

De kabelbaan gaat om 8 uur open dus we moeten even wachten en dan gaat het voor 25 € p.p. naar hogere sferen. De rugzakken staan naast ons en in mum van tijd zijn we boven op de berg bij restaurant Prarion. Geen centimeter gesmokkeld en toch zonder grote inspanning 650 meter gestegen. Vanochtend hoofdzakelijk dalen en na de middag toch weer zo’n 700 meter klimmen, het venijn kon wel eens in de staart zitten. We lopen de route terug naar de col de Voza. Hier maken we een kopje koffie en eten we onze gekochte broodjes We bekijken de bedrijvigheid rondom het treintje en slaan daarna rechts af het dal in richting Contamines. Ook vandaag weer veel dagjesmensen en degene die we spreken lopen steevast de TMB.

We dalen af naar Bionnassy en vandaar via Champel naar Tresse. Steeds door kleine dorpjes en gehuchten en dat betekent veel tuinen met bloemen en groenten. Het valt op dat er buiten de bewoonde wereld in augustus nog maar weinig kleur is overgebleven en dat in tegenstelling tot het voorjaar als de alpenweiden zo uitbundig in bloei staan. Bovendien is het erg droog, de natuur snakt naar water. Tresse is voor vandaag het letterlijke dieptepunt (1020 meter). Vanaf hier gaat het weer geleidelijk omhoog. Geen vlakke weg, maar de tendens is stijgend.

We lopen langs een riviertje stroomopwaarts en zijn blij met het beetje schaduw dat de bossen ons geven. Het is nu knap warm geworden en ik mis mijn petje. Het kost wel even wat inspanning vanwege een korte supersteile klim maar we willen persé even in Les Contamines-Montjoie wat eten en drinken. Het blijkt de moeite waard, er is een gezellige markt waarvoor de hoofdweg zelfs is afgesloten en in tegenstelling tot ons wandelpad is het hier stervensdruk met toeristen. Voordeel: we kunnen makkelijk iets vinden voor een lunch en dat wordt een warme pannenkoek vergezeld met een grote fles cola met heel veel ijsklontjes. Nog een voordeel: er is een kraampje waar ze petjes en hoeden verkopen! Het wordt een hoedje.

Na de tussenstop gaat de GR-5 verder richting de Notre-Dame de la Gorge, een lokale toeristentrekker. Het aanzicht en de binnenkant van het kerkje ziet er mooi uit, iedereen gaat er naar toe dus het is een attractie (en binnen is het lekker koel). Vlak voor de kerk passeren we een grote camping met zo te zien alle voorzieningen die je maar kunt bedenken, maar het is voor ons nog te vroeg om te stoppen. Een van de berghellingen tegenover de camping bestaat uit een bijna loodrechte wand van wel zo’n 100 meter hoog en daar zien we ook diverse poppetjes aan kabels bungelen. Ieder zijn meug.

We klimmen nu snel en lopen daarbij over de toch wel spectaculaire Pont (Romain) de la Téna, een erg solide uitziend bouwsel, waarvan ik altijd twijfel of die ook echt uit de Romeinse tijd stamt. De brug verbindt twee rotswanden waar een ongelooflijk diepe kloof met een wild water rivier tussendoor loopt. Ik probeer dit vast te leggen met de camera, maar dat blijkt haast niet te doen. Een klein platform geeft een zeer spectaculair uitzicht in het ravijn, dit is wel een echte attractie. Het pad waar we op lopen is naar zeggen een oude heerweg, door Romeinse soldaten uitgehakt in de rotsen, dus die Romeinse brug kan toch wel kloppen. Nu begint het echte klimmen en dat voelen we in de benen en eigenlijk overal. Het papieren uitgangspunt voor vandaag is de refuge la Balme, maar het lijkt weer eens een brug te ver. We zouden het kalm aan doen dit jaar, na alle her en der opgedane blessures.

We stoppen bij het chalet refuge du Nant-Borrant, maar die is zoals eigenlijk wel verwacht volgeboekt en de keuken gaat pas om 19.00 uur open. Er kan (mag) niet gekampeerd worden. Een paar kilometer verderop is een bivac, daar mag wel gekampeerd worden, maar dan moeten we wel weer een half uur heen en terug lopen voor het eten. Dat zien we in het pikkedonker niet zo zitten, dus we gaan eerst maar eens poolshoogte nemen bij het bewuste bivac. Dan bekijken we de nieuwe opties. Het bivac ligt op een mooie locatie aan een riviertje, maar heeft geen voorzieningen. Er lopen 2 backpackers te zoeken naar een geschikte plaats om de tent op te zetten. We besluiten om toch maar door te lopen naar de refuge la Balme, daar kunnen we ook kamperen. Onderweg worden we nog aangemoedigd door tegemoet komende wandelaars, we zijn er bijna.  

Dan bereiken we toch wel op onze reserves de refuge la Balme. Voor de zekerheid kijk ik eerst even wat de mogelijkheden zijn. Geen slaapplaats en ook geen plek in het restaurant, alles is volgeboekt. Geen probleem we hebben het bivac al gezien en dat ziet er goed uit. Bovendien is er een redelijk schoon openbaar toilet met fris drinkwater, wat willen we nog meer. Er staat al een andere tent met 3 Poolse jongelui. We zoeken een mooi vlak stukje uit voor de tent en die is na een kwartier weer helemaal droog. Dat is wel weer een voordeel van die Hilleberg-tenten. Na het opzetten van de tent bereiden we een van de (droog)maaltijden die we hebben meegenomen. Als voorgerecht nemen we soep, de hoofdmaaltijd bestaat uit spaghetti. We sluiten af met koffie. Er arriveren nog 3 Franse gasten die iets verderop hun tent neerzetten. De aanvankelijk vlakbij grazende koeien (met bellen) verdwijnen geleidelijk achter de refuge en als de schemer invalt wordt het stil om ons heen. Na nog een glaasje port zoeken we de warme slaapzak op. We bivakkeren op 1700 meter hoogte in ons eigen tentje en dat doen we ook niet elke dag.