Het is er dan toch weer
van gekomen. Na 4 jaar onderbreking proberen we de GR-5 weer te hervatten. We
hebben vooraf getraind door een gedeelte van het Noaberpad te lopen met volle
bepakking. Aan de rugzak zijn we nu in ieder geval gewend, die spierpijnen slaan
we over. Verder hebben we de uitrusting gestript tot het uiterst noodzakelijke.
De tent, slaapmatjes en slaapzakken gaan wel mee. Kleding voor 5 dagen,
gedroogde maaltijden en de gasbrander horen ook tot de inboedel. Al met al komen
we zonder water aan resp. 11 en 13 kilo. Dat is zo’n 3 kg minder dan de vorige
keer. Om water te zuiveren gaan Hadex Care Plus druppels mee, verder hartkeks
(Beversport) en suikertabletten (GlucoPeps). Nu moeten we alleen nog naar het
beginpunt in Les Houches zien te komen.
We zetten de auto
strategisch neer bij camping Eden in Landry. Als er met het wandelen iets mis
gaat kunnen we daar de tocht afbreken. Ook de voorraden kunnen in deze
tussenstop ververst en aangevuld worden. De bedoeling is om de wandeling in 2
gedeelten te doen, eerst van Les Houches naar Landry (5 dagen) en vervolgens
verder tot Modane (7 dagen). Maar dan moet wel alles mee zitten.
Het is een hele puzzel om met het openbaar vervoer van Landry naar het beginpunt in Les Houches te reizen. Een handige website hierbij is: http://nl.voyages-sncf.com/nl/treinticket. Uiteindelijk hebben we maar liefst 5 verschillende treinen nodig om op de plaats van bestemming te komen. In Landry kunnen we vooraf geen kaartje kopen, dat moet in de trein gebeuren. Maar dan moet er wel een conducteur komen, dus we rijden gratis tot Chambery Challes. Daar kopen we toch maar een kaartje voor de volgende 4 treinen.
|
|
En dan staan we weer op de camping in Les Houches. We boeken 2 overnachtingen. We gaan rustig beginnen vooral ook om ons zelf en de knieën te sparen. We hebben de avond tevoren al gezien dat de geplande cabinelift door een brand het hele jaar is uitgeschakeld, maar een kilometer verderop is er nog een tweede lift die ook richting de col de Voza gaat (Prarion). De col de Voza is ook het einddoel van vandaag. Alleen het kopstuk van Ina’s rugzak gaat mee en verder de wandelstokken, wat eten en water. De bedoeling is om rustig omhoog te lopen en weer met de cabinelift naar beneden af te dalen. Al met al een hoogteverschil van ongeveer 650 meter.
 |
 |
Rond 8 uur verlaten we de tent en lopen we eerst naar de bakker op de hoek voor een paar chocopaints en een baquet. We kopen eerst een kaartje voor de lift (enkele reis van boven naar beneden). Het beginpunt wijkt af van die van het boekje, de route is een paar honderd meter omgelegd tot voorbij de tunnel die gemaakt is om een skipiste tot op de camping te laten doorlopen. Maar goed, we hebben de bordjes van de GR-5 onderweg naar de kabelbaan al zien staan en weldra beginnen we aan de beklimming. Meteen gaat het stijl omhoog tussen de chalets door en moeten we gelijk ons tempo aanpassen.
 |
 |
Na elke bocht wordt het uitzicht fraaier en we proberen de camping terug te vinden en alles onder ons in de juiste context te plaatsen. Les Houches begint steeds meer op een ansichtkaart te lijken, geluiden sterven weg en auto’s worden kruipende mieren. Soms moeten we gewoon even stoppen om naar de stilte te luisteren. Omdat er geen wolkje te zien is komt de Mont Blanc steeds beter in beeld. De witte top steekt overal bovenuit en is een absolute blikvanger.
Er zijn ook andere wandelaars, niet veel en voor zover we kunnen zien en horen aan de gesprekken loopt niemand de GR-5. Vrijwel iedereen loopt hier de TMB (de Tour de Mont Blanc), het Pieterpad onder de Franse LAW’s. Dat is ook de reden dat we de tent hebben meegenomen, de meeste refuges op dat traject zijn al ver van tevoren volgeboekt. Met een tent hebben we wat meer mogelijkheden om te overnachten. Na de col de la Croix du Bonhomme splits de TMB van de GR-5 en zal het wat rustiger voor ons worden. Bij een gesloten restaurant (wintersport) staan een aantal picknicktafels op een terras en terwijl we in het zonnetje van ons stokbrood met kaas genieten, kijken we uit over de grote vallei richting Les Houches en Chamonix.
 |
 |
Aangekomen bij de col de la Voza zien we meer wandelaars, vooral dagjesmensen die wat rondslenteren of picknicken. De meeste mensen zijn aangevoerd door de enige nog werkende cabinebaan. Kris-kras door de omgeving zien we behoorlijk wat kleinere skiliften, maar die staan stil en wachten op de komende winter. Op de col de Voza staat een redelijk groot hotel en vanaf dit punt kan de tocht per trein worden voortgezet tot 2372 meter (Le Nid D’aigle). Voor ons geen optie, bovendien moet van tevoren worden geboekt. Het eindstation van deze tandradbaan is voor veel bergbeklimmers het beginpunt voor een beklimming van de Mont Blanc.
 |
 |
Nu we weten hoe we morgen weer verder moeten lopen klimmen we geleidelijk naar de kabelbaan van Prarion. Bij het restaurant staan enkele plateaus met de namen van de bergen in de omgeving. Richting Chamonix is de top van de Brevent nog net zichtbaar, het hoogste punt dat we tot nu toe hebben bereikt tijdens de GR-5 (2526 meter).
Na een douche op de camping doen we het verder kalmpjes aan: soepje, stokbroodje met Brie en verder wat boodschappen als voorbereiding voor de komende dagen. Les Houches heeft wat dat betreft genoeg te bieden: pinautomaten, een grote supermarkt, een goede trein- en busverbinding, hotels en natuurlijk onze wat primitieve camping. Als de zaken zijn gedaan zoeken we een restaurant en nemen een heerlijk kaasfondue om de eerste etappe te vieren.
