Friese Woudenpad

Dinsdag 8 september 2015

Etappe 7 Vledder - Steenwijk  20,5 km. Wolkenvelden, soms een lichte bui een beetje zon, ± 15 graden.

Na een goede nachtrust lopen we rechtstreeks vanuit de tent via de Middenweg richting het officiële pad. Het weer is goed, zeker voor een wandeltocht. Na 1 km slaan we links af een bos in. Wel jammer dat het weer een asfaltfietspad is maar goed de omgeving is mooi. Na een paar kilometer bereiken we Wilhelminaoord. We schampen dit koloniedorp met een toch wel bijzondere geschiedenis. Wilhelminaoord is in 1818 gesticht door de Maatschappij van Weldadigheid als ontginningsproject.  Het werd een dorp voor kolonisten, net als Frederiksoord en Willemsoord. De prachtige panden die deze kolonisatie heeft opgeleverd krijgen we tijdens de wandeling niet te zien. 

Als we verder gaan met aan de rechterhand een heideveld of iets wat daar voor door moet gaan en links een brede sloot met waterplanten komen we uit op het landgoed de Eese. In vroegere dagen een Heerlijkheid met eigen rechtspraak. De oudste vermelding stamt uit 1241 met de vermelding van de persoonsnaam Bernard van de Eese. In 1923 kocht Herman van Karnebeek, destijds minister van Buitenlandse zaken, het landgoed. Het ziet er allemaal erg goed onderhouden uit en dat het landgoed ook nu nog 1 geheel is kan je goed zien aan de bordjes met aanwijzingen, allemaal in dezelfde stijl. Ook de kleurstelling en luiken laten 1 samenhangend geheel zien.

We lunchen vlak bij een aantal monumentaal uitziende panden onder een grote amberboom op een ronde bank. Zo te zien is dit ook het hoofdkwartier van de familie van Karnebeek, alles tiptop onderhouden. Er is helemaal niemand te zien, een oase van rust. Iets verder bij Huis Eese moeten we een kleine omtrekkende beweging maken, maar buiten de verbodsbordjes zijn er weinig tot geen hekken of afrasteringen wat de oude sfeer zeker ten goede komt. Het landhuis zelf valt daardoor ook goed te fotograferen. 

We lopen verder over het Esserveld en komen op een heideveld dat ook echt een heideveld genoemd mag worden. Geen opslag met allerlei boompjes, goed onderhouden en nog helemaal paars door de late bloei. We spreken 2 mannen aan die een vogelkersboom aan het verwijderen zijn. Het blijken vrijwilligers van Staatsbosbeheer te zijn. Dit gedeelte is in 1956 door de familie Schlingemann aan de Staat verkocht. De mannen maken ons er op attent dat hier oude karrensporen terug te vinden zijn daterend uit de late Middeleeuwen. En inderdaad als je goed kijkt vallen lange lijnen door het glooiende heideveld op. Je moet er wel op gewezen worden anders zou je hier zo aan voorbij gaan. Het aardige is dat een van beide heren mede opsteller is geweest van het Friese Woudenpad waar we nu op lopen. 

Het gaat nu langzaam omhoog over paden die puin zouden bevatten uit het gebombardeerde Rotterdam. Een beetje ver gezocht, maar met wat research kan het toch wel kloppen. Een deel van de Rotterdamse puin werd n.l. gebruikt voor het verharden van wegen in de nieuwe Noordoostpolder. Volgens beschrijvingen lag er eind 1940 een 2 kilometer lange en 10 meter hoge berg puin afkomstig uit Rotterdam. Mogelijk is een klein deel op de Woldberg beland.

Als we boven op de Woldberg (hoogte 26 meter) zijn is het zoeken naar een uitkijktoren die hier ergens moet staan. We vinden alleen betonnen fundamenten. Het boekje heeft het toch echt over een bestaand uitzichtpunt, vreemd. Niets te zien, ook geen verwijzingen dus doorlopen maar verder. Als we de A32 naderen staat er wel ineens een verwijzing naar een toren. Na enig zoeken staan we op het punt om het op te geven maar dan zien we ineens de toren een eind boven de bomen uitsteken. Hij staat vlak bij de A32. Natuurlijk klimmen we via 131 treden naar het 24 meter hoog gelegen platform en hebben daarbij een fraai uitzicht over de omgeving. Vanaf hier zien we de typische houtwallen en ver achter de snelweg de stad Steenwijk, het einddoel van vandaag.  

Via de buitenwijken van Steenwijk komen we uit bij het station waar we na enige tijd de bus terug nemen naar Vledder.