Friese Woudenpad

Zaterdag 18 april 2015

Etappe 5a Jubbega – Ureterp  (alternatief)  21 km. Zonnig.  

Met een omweg van zeker 5 km fietsen we van Ureterp naar de plek waar de alternatieve route vanaf Ureterp samenkomt met het officiële Friese Woudenpad. Aan het eind van de 11^e wijk zetten we de fietsen tegen een boom aan het begin van een zandpad. We starten vanaf hier de wandeling rond 11.15 uur. Deze alternatieve route moet ons terugbrengen naar Ureterp waar we de auto bij een supermarkt hebben neergezet. Vandaag hebben we de zon in de rug, wat dat betreft kan je het Friese Woudenpad beter beginnen in Steenwijk. De zandweg vormt het eerste gedeelte van de etappe met steeds links naast ons de oplopende wijken. 

Na de 22^e wijk lopen we rechtdoor tot we links een zijweg inslaan met de niet erg Friese naam Moskoureed. De naam refereert naar de boerderij Moskou in het gehucht Petersburg. De late geschiedenis van dit gebied begint met het ontginnen van de tot dan woeste hoogveengebieden. De wijken zorgden voor de afwatering en de afvoer van turf per schip. De werkomstandigheden waren in die tijd ronduit slecht en velen zagen in het Russische communisme een uitweg. Wat nu resteert, zijn de namen die nog verwijzen naar deze periode. 

Na Petersburg belanden we in het natuurreservaat Duurswouderheide. Eerst nog met weilanden op de achtergrond, maar weldra lopen we midden in de bossen. Het groen begint te ontluiken, de hele natuur staat op knappen. Uit de wind is het gewoon warm maar zodra er weer een open ruimte komt gaat de jas weer dicht. Na ruim 9 kilometer staan we voor het grootste heideveld van Friesland, de Duurswouderheide met een grootte van 150 hectare. 

Het enige bankje waar we zouden kunnen zitten voor de lunch is bezet en daarom lopen we maar door. Als we achterom kijken zien we aan de rand van de heide iets van een bult in het landschap waar een uitkijkpost op lijkt te zijn. We hebben tijd zat en zijn niet alleen maar gekomen om te lopen, we willen ook wat zien en ervaren. Het blijkt alleszins de moeite waard om terug te lopen. Eigenlijk heel jammer dat het pad hier niet gewoon langs loopt! We nemen aan dat deze heuvel speciaal voor de bezoekers is opgebouwd, alleen knaagt de gedachte waar al dat zand vandaan moet zijn gekomen. Toch niet uit de vennetjes die we zien. Even Googelen brengt uitkomst. Wat we wel wisten is dat hier in het verleden mensen gewoond hebben die de heidevelden stelselmatig afplagden om de bodem te verbeteren. Wat we niet wisten is dat deze afgeplagde heide op een hoop werd gegooid en deze nu fantastische heuvel heeft gevormd.

Boven op de bult een uitkijkpost met een plateau waar uitgelegd wordt waar we tegen aankijken. Eigenlijk heel bizar. We kijken in feite naar een tafereel dat zo’n 10.000 jaar geleden is ontstaan ten tijde van de laatste ijstijd. Ondanks dat er sindsdien wel mensen hebben gewoond is de structuur niet veranderd. De meertjes zijn zogeheten pingo’s, gevormd door ijswellen in de toen aanwezige permafrost. Deze ijspuisten konden het landschap meters omhoog duwen en dat gebeurde meestal in de vorm van een cirkel of ovaal. Na het smelten van het ijs ontstonden de ondiepe meertjes. Bizar, hier kunnen ook heel goed mammoeten hebben rondgelopen.

We nemen de lunch op de uitkijkpost en doorkruisen daarna de Duurswouderheide waar we nu toch heel anders tegen aan zijn gaan kijken. We gaan weer verder door de bossen van Staatsbosbeheer waar onlangs een windhoos is langsgetrokken gezien het grote aantal afgeknapte bomen dat ons de weg verspert. Het laatste gedeelte lopen we over een wat glooiend landschap richting Ureterp. In ons einddoel aangekomen nemen we eerst een kop koffie op een terrasje in de zon. De fietsen zijn daarna redelijk snel teruggevonden en tegen 18.30 uur zijn we weer thuis.