Friese Woudenpad

Vrijdag 27 februari 2015

Etappe 5 Beetsterzwaag - Juppega 17,4 km.  Vrij zonnig.  

Het is weer zo’n winter die maar niet wil komen, dus de wandelkriebels zetten ons aan om met auto en fietsen de tocht te hervatten. De auto zetten we vlakbij Jubbega bij een sluizencomplexje. We fietsen tegen de wind in naar Beetsterzwaag (11 km) en nemen daar eerst uitgebreid koffie met gebak.

De eerste foto die gemaakt wordt is van een opvallende rode gevelsteen met de het wapen van de families Fokkens en Kynnema. De steen komt uit de periode vlak na 1616 en heeft diverse slooppartijen overleefd en is nu ingemetseld in de tuinmanswoning van het Lyclamahuis. 

Beetsterzwaag kent een rijke historie met veel overgebleven monumentale panden, zoals het hoofdgebouw van het huidige revalidatiecentrum Lyndensteyn. Op dit punt aangekomen steken we de weg over en lopen we het park in dat vroeger bij het huis hoorde. Van verre horen we het bekende ooievaargeklepper dat we zo vaak in Frankrijk gehoord hebben. Weldra zien we ook de eerste exemplaren die boven op een nest de aandacht proberen te trekken van rondcirkelende soortgenoten. 

We verlaten het dorp aan de zuidzijde en belanden op een behoorlijk grote golfbaan, waar druk op balletjes gemept wordt. Aan de rand van het bos staat een schitterende vrijstaande woning aan een prachtig water. Sommige mensen wonen zo mooi, hier mag je echt jaloers op zijn. We gaan even op een bankje zitten om van de warme zonnestralen te genieten om daarna door te lopen naar de Lipperhuisterheide. Waar de heide is wordt niet duidelijk maar gras staat er genoeg. Wat opvalt, is het totaal ontbreken van de kleur groen, daar moeten we nog even op wachten. 

Het gebied waar we nu doorheen lopen bestaat uit rechte kavels met sloten (wijken) die weer uitmonden in kanalen. Alles gegraven in de 17^e eeuw toen turf een belangrijke brandstof was. Het pad stuit op de Compagnonsfaert en zelfs met een super fierljepsprong kom je hier niet over heen, dus dat wordt omlopen. Bij het fraaie gehucht Hemrikerverlaat steken we het kanaal over via een oude ophaalbrug. Veel nostalgie in deze omgeving en het lijkt er op dat de mensen die hier wonen dat ook goed beseffen. Ook hier weer het ‘tuinpad van mijn vader” gevoel. 

We lopen Jubbega aan de oostkant voorbij en zijn onder de indruk van de vergezichten. Hier kan je zo een vliegveld aanleggen van het formaat Schiphol zonder dat er iets gesloopt hoeft te worden, zoveel ruimte! Maar dat zal niet gebeuren en op een paar boeren en wandelaars na komt hier gewoon niemand. We lopen langs de 10^e wijk richting het Tjongerkanaal. Het aantal wijken loopt volgens de kaarten in ieder geval tot 21, maar zover komen wij niet. Bij het kanaal aangekomen nemen we het er nog even van op een bankje met het einddoel in zicht.  

Bij de auto aangekomen kijk ik nog even naar het hoogteverschil in de sluis van wel bijna 2 meter. Als je om je heen kijkt zou je zeggen dat het hier zo plat als een dubbeltje is, maar schijn bedriegt.