Etappe 9 Hillesheim -Gerolstein. Vrijdag 27 mei; 19,5 km, klimmen 550 m, dalen 610 m.

Wisselend bewolkt met ook zonnige perioden, later onweer en 25 graden.

Vannacht weer 9 uur geslapen. Dat halen we bijna iedere dag. Het ontbijt is prima en al snel zijn we weer in de benen. Hillesheim staat ook bekend om zijn middeleeuwse stadsmuur, die aan de zuidkant grotendeels bewaard is gebleven. Een lange hoge muur met torens en kantelen. De Eifelsteig loopt door de stadsmuur heen en zo krijgen we er een heel mooi beeld van.

Na een paar kilometer begint het klimwerk weer, vandaag wel extra zwaar door de warmte, We stappen door Bolsdorf en Dohm en komen bovenop de Wolfsbeuel een merkwaardig tafereel tegen. Eerst al een man met een klein kind in pyjama, midden in het bos. Wat moet je daarvan denken? Even later bij de Hütte Heimatblick een kampement met nogal ruig uitziende types, mannen, vrouwen en kinderen sommigen inderdaad nog in pyjama. Een van de aanwezige mannen vertelt ons dat ze hier hun jaarlijkse weekendje uit hebben.  Dat staat vooral in het teken van muziek. We babbelen even en wensen elkaar een mooie dag toe. 

Vlak voorbij Roth komen we in een stuk bos waar door mensen uitgehakte holen te vinden zijn. Ik ga met mijn minuscule zaklampje in een van de grotten, de Mühlsteinhöhle. Het woord zegt het al, in dit gebied werden vroeger molenstenen uitgehakt. En zowaar in het plafond is nog een molensteen te zien die nog voldoende vastzit zodat ik mij niet ongerust hoef te maken. Het schijnt dat men de stenen vroeger zo ver mogelijk wegkapte en daarna de vrijgekomen ruimte vulde met droog hout. Door dit vervolgens nat te maken, zette het hout uit en kwam de molensteen gecontroleerd los. In latere tijden werden sommige grotten ’s winters gevuld met ijsblokken en dat diende dan ’s zomers als koelkast. Vandaar ook de naam Eishöhle die we even verderop passeren.

We gaan weer verder, maar niet na even stil gestaan te hebben bij het bijzondere mooie 360 graden uitzicht dat we krijgen op de Rotherkopf. Ver onder ons ligt Müllenborn. Dit is het typische Eifellandschap: vergezichten, pittoreske dorpjes en overal bossen zover je kunt kijken. Niet veel later bereiken we de camping Felsenhof, ook weer beheerd door een Nederlander. Het terrein staat vol bungalows en de camping is duidelijk bijzaak. Volgens de eigenaar zijn er nog 2 campings in Gerolstein waar meer ruimte is voor kampeerders. Deze camping ligt echter direct aan de route van de Eifelsteig voor ons dus ideaal. We zetten snel de tent op. De bedoeling is om nog een eind door te lopen en de officiële etappe naar Gerolstein af te ronden. En dan zonder rugzak, die laten we in de tent liggen.

Het volgende stuk is eigenlijk best wel zwaar, veel steile klimmetjes en bovendien is het nu toch wel heel warm en benauwd geworden. We zetten het tempo er ook goed in, want het wordt steeds donkerder aan de horizon. Buienradar zegt ons dat het slechte weer eerst langs ons heen trekt maar daarna krijgen wij de volle laag. We lopen eerst een stuk door bebouwing om daarna steeds verder stijgend op de top van de Munterley uit te komen. We zijn blij dat we vlak voor de top even kunnen zitten, ook zonder rugzak is dit stuk best pittig, of we hebben gewoon te snel gelopen. Het uitzicht over de stad is in ieder geval fantastisch vanaf dit punt. De hoge pieken die zo kenmerkend voor Gerlostein zijn bestaan uit lavakolommen, die de tand des tijds het langst hebben doorstaan. De Munterley zelf bestaat uit koraalrif uit het Middendevon. Je komt hier ook van alles tegen.

We verwachten dat we nu langzaam weer afdalen, maar het tegenovergestelde gebeurt, het gaat als maar hoger! Om in de Buchenlochhöhle te kunnen komen moet eerst een trap worden beklommen. De grot zelf is ongeveer 30 meter diep en wordt gevormd door 2 tegen elkaar leunende rotswanden. In tegenstelling tot wat het boekje zegt, brengt de markering ons naar een nog hoger punt. Daar krijgen we een fraai uitzicht over een verborgen buitenwijk van Gerolstein. De volgende attractie is de Papenkaule, een grote kuil met zo’n 80 meter doorsnede en 20 meter diep. Het is, en zo ziet het er ook uit, een nog vrij intacte vulkaankrater.

Nu dalen we echt af richting de stad met achter ons een steeds donker wordende lucht waarin het ook flink rommelt. We halen het centrum nog droog, maar nadat we ergens een colaatje hebben gedronken begint het te druppen. Het laatste stuk naar de Lidle staan de bellen op straat en spoelen we haast de winkel in. We doen het rustig aan terwijl het buiten tekeer gaat. Als we er weer uit komen regent het nog steeds, maar met de paraplu op zetten we koers naar de camping. Daar eenmaal aangekomen is het min of meer droog geworden. In onze superstoeltjes koken we zelf het eten en genieten van de rust. Er komt niemand meer bij deze avond. (Camping Felsenhof 19 €)