Etappe 10  Gerolstein - Daun. Zaterdag 28 mei; 24,6 km, klimmen 860 m, dalen 810 m.  

Eerst zonnig perioden, later stevig onweer en zware regen, 23 graden.

Het is ’s nachts droog gebleven. We staan vroeg op want het wordt een lange dag met veel klim- en daalwerk. Bovendien lijkt het vandaag niet droog te blijven, dus snel op pad. Alles wordt nat ingepakt en om 7 uur zijn we aan de wandel. We lopen door het natte en gladde weiland naar beneden om even later bij een bakker naar binnen te gaan voor een uitgebreide frühstück. Dit is toch wel onze favoriete werkwijze geworden, geen gedoe bij de tent maar lekker relax en droog aan een stevig ontbijt met verse broodjes en koffie. We nemen ook gelijk broodjes mee als lunch voor tussen de middag.

We starten op 385 meter in het centrum van Gerolstein en moeten gelijk stijl omhoog naar 495 meter hoogte. De stad zelf is nog in nevelen gehuld als we de eerste bossen bereiken. Links en rechts komen we enkele kapellen en kruizen tegen, we lopen duidelijk op een pelgrimsweg. Als hoogste punt in het Gerolsteiner land komen we bij de Dietzenley (620 meter). De top behoort bij een keten van vulkaankegels. 

De volgende kilometers door uitgestrekte bossen verlopen redelijk vlak en later dalend naar de plaats Neroth. Het weer blijft onverwacht goed en het is zelfs drukkend warm geworden. In Neroth kunnen we kiezen uit 2 routes, voor allebei is wat te zeggen. We verkiezen om door het dorp heen te lopen in de hoop onze dorst te kunnen lessen. De keuze was goed, we lopen vrijwel direct tegen een terrasje aan waar we genieten van een heerlijk koud glas cola. In het boekje wordt Café Mausefalle aanbevolen, maar als we daar langs lopen zien we geen terras. Misschien aan de achterkant, maar dat kunnen we vanaf de straat niet zien.

Na Neroth lopen we enigszins verkeerd, maar met wat kunst en vliegwerk komen we weer op de route. Had ik maar naar Ina geluisterd. Het is tegelijk ook tijd voor de meegebrachte lunch. Bij een mooie open schuilhut zetten we de tent op en hangen al onze natte spullen om ons heen. Zo, geen plek meer voor andere wandelaars. Niet dat die er veel zijn en degene die ons zien zitten groeten vriendelijk. We verwachten vanavond geen camping dus het is heel plezierig dat de tent en de spullen droog in de rugzak terug kunnen.

Al een eind voor Neroth hebben we hem al zien staan, de vulkaankegel genaamd Nerother Kopf. We klimmen van 490 naar 647 meter en zoals dat bij een vulkaan hoort het laatste stuk echt steil omhoog. Dagjesmensen zonder zware rugzak kunnen ons nauwelijks voor blijven, dat is wel een opsteker. Gelukkig blijven we wel in de schaduw onder bomen, het kon erger. Helemaal boven op de rand van de kegel vinden we restanten van een oude burcht, de Burgruine Freudenkoppe. Het in 1340 gebouwde kasteel is in de 15^e eeuw in verval geraakt toen het zijn functie als grensverdediging had verloren en werd door de Fransen in 1689 grotendeels verwoest. Onder de Burg bevindt zich de Mühlsteinhöhle, een 18 meter diepe en 10 meter hoge door mensenhanden uitgehakte grot waar eeuwenlang molenstenen werden gewonnen. Lavasteen is uitermate geschikt voor dit doel.

We gaan nu op zoek naar onderdak. Het was een lange dag en de lucht begint steeds meer te betrekken. We wijken iets af van de route om de weg naar beneden richting het centrum van Daun te vinden. Als we een lokale bewoner naar de weg vragen begint het dikke druppen te regenen. Met de paraplu op vragen we aan een andere bewoner naar hotelmogelijkheden, we willen nu zo snel mogelijk iets zien te vinden. Het eerste hotel dat we tegenkomen is net volgeboekt en de niet zo vriendelijke manager stuurt ons met een iets te brede grijns naar het tweede hotel boven op de berg waar we net van af zijn gekomen, hotel Panorama. We slepen ons maar weer omhoog, het laatste stuk in de stromende regen. Het onweert nu ook flink. Als we eenmaal binnen zijn (schoenen hebben we buiten laten staan) breekt het onweer helemaal los maar het kan ons niet meer deren. Hier zijn we tenminste welkom. 

Er zullen wel eens vaker gasten nat terugkomen van een wandeling. We krijgen de sleutel van een mooie kamer met een balkon. Hier kunnen de regenkleding en de in de hand meegedragen schoenen mooi drogen. Na ons te hebben gedouched, trekken we onze hotel-outfit aan, of te wel de minst smerige kleding. Terwijl buiten de bliksem dichtbij inslaat en de bellen op de terrastafels staan genieten wij binnen van een uitgebreid diner. Dit geserveerd door een zeer vriendelijke bediening. Het lijkt wel of wij als belegen wandelaars een klein streepje voor hebben. (Hotel Panorama HP 200 €)