Etappe 14  Gladbach - Kordel. Woensdag 1 juni; 20,8 km, klimmen 610 m, dalen 660 m.

Zwaarbewolkt met nu en dan wat regen, 18 graden.

Na een goed ontbijt zijn we alweer snel op de route. Frau Kronauer heeft alvast gebeld naar Pension Reichart in Kordel, dus ook vandaag weten we dat we weer onderdak hebben. Het begint direct met klimmen en al snel bereiken we het gehuchtje Greverath. Het parcours loopt grotendeels door uitgestrekte bossen. De hoogte waarop we lopen ligt tussen 300 en 400 meter, weinig last van het water dus. Op de hoogvlaktes zien we ook vrijwel geen schade. In Zemmer kunnen we pinnen. Contant geld is toch wel erg handig in dit gebied waar pinnen soms gewoon niet kan. Om in het centrum van Zemmer te komen moeten we een klein stukje omlopen, maar er vallen onderweg genoeg tuintjes te zien. 

Vlak voor Rodt komen we nog iets bijzonders tegen, een drinkbak voor legerpaarden. In het betonnen gebouw kon men met paard en al naar binnen om deze te laten drinken uit door bronnen gevulde waterbakken. Ook nu druipt er aan alle kanten water naar beneden, dus het functioneert nog steeds. Iets verderop een enorm hoge uitkijktoren, Ina heeft het niet zo met hoogtes, dus ik trotseer de koude wind die boven waait om een 360 uitzicht voorgeschoteld te krijgen. Mooi uitzicht over een groot deel van de Vulkaaneifel. 

Als we verder lopen langs een nieuwbouwwijk, is het even zoeken naar het door Frau Kronauer aanbevolen restaurant. Waar de route naar beneden rechts afbuigt, lopen wij nog iets door en aan een parkeerplaats links vinden we een prachtig bakkerij/restaurant met een jaren 60 uitstraling. Muziek van Elvis komt ons tegemoet. We nemen er de lunch en gesterkt gaan we weer op pad.

Na Rodt duiken we de bossen weer in en dalen af in het dal van de Kyll. Normaal gesproken een kabbelend beekje, maar ook deze is veranderd in een wild stromende bruine rivier. Tussen ons en de Kyll loopt nog een spoorlijn waarover regelmatig een trein voorbij zoeft. Overmorgen zitten wij hier ook in als we van Trier naar Keulen rijden. Maar nu gaat het nog te voet richting Kordel. Het pad neemt zo nu en dan een stuk van het bos mee, waarschijnlijk ter variatie. We komen telkens weer uit op de asfaltweg naar Kordel. De paden zijn door alle regen inmiddels veranderd in modderpoelen en de wandeling lijkt soms meer op een wadlooptocht. 

We lopen op met een lokale bewoner, die zijn dagelijkse rondje maakt. Hij kan ons veel vertellen over dit gebied en over Kordel. Hoeveel inwoners het heeft, over de voorzieningen en dat ook hier alles leeg loopt. Hij kent het pension waar we naar onderweg zijn en wijst ons de juiste richting. Het laatste deel zouden we weer van de weg af moeten om al klimmend boven Kordel uit te komen. Daarna daalt de route weer naar beneden het dorp in. Volgens de man is het pad bijna onbegaanbaar door alle regen en we besluiten met hem mee te lopen over het asfalt. Genoeg om over te praten. We schudden elkaar de hand als onze wegen scheiden en weldra staan we voor het pension Reichart. 

Een vriendelijke waardin heet ons welkom en weldra zitten we buiten op het terras aan een biertje. De rugzakken zijn niet uitgepakt, de tent zit er nog steeds droog in. Je kunt hier ook nergens kamperen of het moet ergens in het natte bos zijn. We vinden het wel goed zo. Nog 1 etappe naar Trier. Hoe gaan we dat aanpakken? We hebben gelezen op het internet dat er campings aan de Moezel zijn ontruimt vanwege overstromingen. In onze planning zouden we daar juist gaan eindigen. De gastvrouw denkt met ons mee en komt met een dagrugzakje. Als we nu eens de zware rugzakken bij haar laten staan en morgen met de kleine rugzak ontspannen gaan wandelen. Dat doen anderen ook, ze kan het aanbevelen. De treinreis van Trier terug naar Kordel is slechts 12 minuten….. 

De beslissing is snel genomen, de rugzakken zijn eigenlijk al dagen een blok aan ons been. Wandelen door de Eifel met een zware rugzak zonder gebruikmaking van de tent en alle toebehoren was achteraf niet de meest voor de hand liggende keuze. We hebben de beperkte mogelijkheden van het kamperen onderschat en hadden het anders moeten organiseren. Wandelen op de bonnefooi zonder tent heeft echter ook zijn risico’s. Met een taxi uitwijken naar een ander dorp is dan geen uitzondering.

We boeken er gelijk nog een nachtje bij. De waardin heeft de keuze uit 2 zelfgemaakte gerechten: een gehaktschotel of goulash. Dat is weer eens wat anders dan schnitzel met pommes frites en daar heeft ze wel gelijk in. Het wordt vandaag goulash. Terwijl we heerlijk zitten te eten begint buiten de regen weer gestaag te vallen. Uren later stortregent het nog, maar dan liggen we in een warm bed.