Etappe 13  Himmerod - Gladbach. Dinsdag 31 mei; 24,8 km, klimmen 420 m, dalen 540 m.

Aanvankelijk zwaarbewolkt met wat motregen, later ook wat zon maar benauwt en 20 graden.

Na weer een prima ontbijt en veel moederlijke zorgzaamheid rekenen we contant af. Internet en mobiele telefonie werken hier niet omdat er geen zendpalen in de buurt staan, een probleem dat we vaker tegenkomen in de dunbevolkte Eifel. De gastvrouw adviseert ons om niet naar het officiële eindpunt van vandaag, Bruch te gaan want daar is geen onderdak te vinden. Bovendien zegt ze is de volgende etappe extra lang en als we nu naar Gladbach gaan hebben we vandaag een langere, maar morgen een kortere etappe. Zij wil wel even bellen naar een adres in Gladbach. Lijkt ons een goed idee, dan hebben we ook een zorg minder. En er is plek. 

We krijgen onze schoenen keurig droog terug en gaan op pad. Het Duitse oorlogskerkhof dat beschreven staat kunnen we niet vinden dus we lopen weer langs een woeste rivier, dit keer de Salm. Aan het platgeslagen gras is te zien dat het allerhoogste peil alweer geweest is. Ook dit riviertje is buiten zijn oevers getreden, maar is dat gek na zoveel regen? 

We passeren het dorp Burg en komen aan in Landscheid waar nog wel een geldautomaat en een bakker te vinden is. Meer hebben we ook niet nodig. Volgens het boekje is er daarna niets meer tot Kordel, het eindpunt van de volgende etappe. We gaan weer verder met onze Eifelsteig en zien al snel niet bestaande watervallen om ons heen. We volgen de Salm met een pad zoals we de vorige dagen ook gelopen hebben, soms hoog boven het riviertje, dan weer vlak er langs. Als dat maar goed gaat. Even later is het pad compleet onder water verdwenen en moeten we voorzichtig langs de bergwand manoeuvreren om nog verder te komen. We hebben weinig keuze. 

Als we de overstromingen gehad hebben komen we, zoals bij een echte survival hoort, bij een nieuw obstakel, dit keer een enorme omgevallen boom. Dwars over het pad zonder dat we er omheen kunnen. Dus dan er maar overheen. De rugzakken moeten af anders wil het niet. Als we deze hindernis hebben overwonnen zien we de volgende boom al weer liggen. De bodem is zo nat dat menig boom alle houvast heeft verloren. Dat gaat een hele tijd zo door, soms er omheen, soms er overheen en soms er dwars doorheen. Hoezo wandelen?

Al geruime tijd zien we voor ons 2 paar verse voetsporen die niet terugkomen, dus we verwachten dat we gewoon door kunnen lopen. We vervolgen het adventure-pad naar Bruch en lopen door naar Gladbach. Beginnen we te hallucineren of zegt het bordje echt "help, de dokter verzuipt". Ook in dit dal veel vernielingen onderweg. Gladbach zelf ligt wat hoger maar de overstromingen zijn toch wel het gesprek van de dag in het cafe/restaurant waar onze B&B aan vast zit. We zien nu ook beelden van de omgeving in de kranten en dat geeft steeds meer het besef dat we niet in iets alledaags zijn beland.

De B&B heeft naast kamers ook een apart tuinhuisje waar wij heen gedirigeerd worden. Het ziet er goed uit, het sanitair bevindt zich onder hetzelfde dak. Het geheel staat halverwege de tuin achter het restaurant dus we hopen op een goede nachtrust. Na ons te hebben opgefrist eten we in het restaurant vlakbij een open haard. Hier is geen scheiding tussen rokers en het eetgedeelte, maar we hebben er geen hinder van. 

Na het eten willen we even naar het thuisfront bellen om te zeggen dat alles goed gaat. De stamgasten mopperen dat je hier niets aan een smartphone (handy) hebt want er is nergens bereik. Misschien als we achter de kerk omhoog lopen, dat het dan lukt. Met de sandalen aan maken we nog even een ommetje en inderdaad bovenop de bult hebben we 1 streepje bereik. Net genoeg om het thuisfront te bellen. Na een lange dag “wandelen” vinden we dat we het weer prima getroffen hebben. (Gasthaus Kronauer HP 60 €)