Etappe 4: Emmen - Gees (22 km).  

Zondag 19 augustus 2012

Je hebt van die dagen.... dat alles mee zit en vandaag is zo'n dag. De zon schijnt, een behaaglijke temperatuur en een windje voor wat afkoeling. Na een voorspoedige autorit arriveren we vrijwel tegelijk op het afgesproken punt in Gees, ons eindpunt van vandaag. Met 1 auto rijden we naar het beginpunt bij het station van Emmen. Na een kilometertje lopen we weer helemaal in Drentse sferen als we door het dorpje Westenesch met zijn fraaie Saksische boerderijen lopen. Bij het oversteken van het Oranjekanaal maken we even pauze en genieten we van de rust en stilte. Je zou op zo'n mooie dag wel meer wandelaars verwachten maar blijkbaar kiezen de mensen voor andere bezigheden. Dat geldt ook voor het Noordbargerbos waar het pad doorheen slingert en we plotseling getrakteerd worden op paars gekleurde heidevelden. 

We hebben er niet bij stilgestaan dat augustus de bloeimaand van de heide is dus we boffen maar weer. Erg groot zijn de velden niet maar juist door de combinatie met de omringende bossen een gevoel van ongereptheid en een sentiment naar vervlogen tijden. Zo zou het er vroeger overal uitgezien kunnen hebben in Drenthe. Schrale gronden waar alleen een schaapsherder nog wat mee zou kunnen. Voor we de N34 oversteken lopen we nog een tijdje door het uitgestrekte Noordbargerbos, waarbij goed te zien is dat we (al weer) een slechte zomer hebben gehad. Zelfs hier in Drenthe kan al het gevallen water maar moeizaam weg. Het kost soms heel wat vindingrijkheid om de blubberige paden te passeren.    

We komen natuurlijk onderweg heel wat boerderijen tegen en het valt daarbij op dat je meer met riet kunt doen dan alleen maar het dak bedekken. Je kunt het ook in allerlei vormen vlechten en als versiering tegen de wand plakken, of er zelfs gewoon een wand van maken. Zou dit een moderne techniek zijn of zou het vroeger ook al zijn toegepast? We weten het niet. In het gehucht Dipshoorn zien we dit vlechtwerk bij meerdere boerderijen, erg fraai. Bij het verlaten van de bebouwing zien we over de maïsvelden tussen de bomen een kerktoren de hemel in prikken. Dat moet Sleen zijn. 

We nemen even bij een bankje een pauze om wat te eten en even de schoenen uit te doen. Janet constateert daarbij een grote blaar op haar hiel en dat vraagt om enige actie in de vorm van een pleister. Als we vlak bij Sleen zijn is er voor Ina en mij ineens het deja-vu gevoel als we de verkeersweg oversteken. We kruisen het Pieterpad. In Sleen zelf zijn er wel meer wandelaars en vooral ook oudere fietsers. We proberen de kerktoren in 1 keer te fotograferen, maar dat is geen gemakkelijke opgave. Wat wil je met een toren die met zijn 68 meter de hoogste van Drenthe is. Het is tijd voor koffie en na wat zoeken en vragen vinden we een leuk terrasje iets buiten onze route. De appeltaart met slagroom maken het feestje compleet en na deze geslaagde pitstop gaan we weer verder voor de tweede helft van de wandeling.  

Om weer op het pad terug te komen houden we de richting van de molen aan en als we vrezen dat we ons hebben vast gelopen kunnen we toch via een klein paadje en een industrieterreintje het Drenthepad weer bereiken. In dit jaargetijde domineren de maïsvelden en het is bizar om te zien dat grote delen van die maïs gewoon onder water staan. Misschien is het toch wel een goed idee dat we binnenkort in Nederland rijst gaan verbouwen. De graanoogst is ook begonnen en blijkbaar lukt het hier nog wel om de oogst binnen te halen.

We nemen veel foto's van alle schitterend bloeiende hortensia's en kunnen hier maar geen genoeg van krijgen. De ene tuin staat er nog voller mee dan de andere. Witte, blauwe en allerlei soorten lila en roze, echt fantastisch. Een visitekaartje voor de provincie. Na het oversteken van nog een laatste heideveld op het landgoed van de Havezathe "de Klencke" bereiken we Oosterhesselen. Nauwelijks voor te stellen maar hier kruisten in 1918 2 tramwegen elkaar. Een monument met kruisende rails doet de passant even aan dit stukje geschiedenis terugdenken. Een monument voor de dingen die voorbijgaan. Gees ligt niet ver van Oosterhesselen vandaan en weldra zijn we bij eindbestemming. We hoeven ook niet lang te zoeken naar de grootste zwerfsteen van Nederland, we hebben de auto er zonder dit te beseffen vlak naast gezet.