Deltapad  

Etappe 9. Oostkapelle- Westkapelle (12 km).

Dinsdag 21 augustus 2018. Zeemist, later ook zon. 24 graden.

Weer zouden we bijna het boekje vergeten, maar gelukkig hebben we nog wat speling om het op te halen. Exact om 9.18 uur stopt de buurtbus (583) om ons met een korte rit naar het centrum van Oostkapelle te brengen. Na bij de lokale EMTÉ supermarkt wat broodjes voor onderweg gekocht te hebben volgen we een iets andere route dan gisteren terug naar het Deltapad. Niet langs de grote toeristenparken, maar over een landelijk weggetje.

Het laatste stuk gaat door oude bossen, behorende bij grote landgoederen. Net als gisteren komen we ook vandaag weer enorme landhuizen tegen. Veelal is dit privébezit, maar het beheer van de omringende bossen ligt bij Staatsbosbeheer. We lopen op een kaarsrecht pad tussen de landgoederen Berkenbosch en Duinbeek door. Iets verder rijst het enorme kasteel Westhove voor ons op. Dit van origine 13e eeuwse kasteel werd regelmatig door hoge adellijke gasten bezocht, zoals: Graaf Floris V op 30 oktober 1290, Karel de Stoute, Philips van Oostenrijk en zijn echtgenote in 1500 met hun zoontje, de latere keizer Karel V, Karel V zelf in 1540, Prins Willem V op 1 juli 1786, Koningin-weduwe regentes Emma en de 13-jarige koningin Wilhelmina op 22 augustus 1894. Zomaar een greep. Er is nu een StayOkay hotel in gevestigd.

Verder gaat het weer, door de loofbossen waar soms zware, oude eiken te zien zijn. Deze bossen hebben samen met de landgoederen de oorlog dus goed overleefd. Het hele gebied is nog vrijwel onaangetast sinds de inrichting in de 17e eeuw. Het pad gaat geleidelijk omhoog en dan pas valt ook goed op hoe hoog de duinrand wel niet is. We komen zelfs boven de boomkruinen uit! Helaas is het nog steeds mistig, een typisch geval van zeemist. In het voorjaar is dat de beruchte zeevlam, een koude vochtige mist. Maar de zee is nu op temperatuur, er staat op het strand 21 graden aangegeven. Onze eigen thermometer geeft zelfs 24 graden aan en dat zonder zon, daar zijn we niet rauwig om.

We stoppen in de stad Domburg, de twee na oudste badplaats van Nederland. Op het strand nemen we in een strandpaviljoen een kop koffie. Het is hier heel gemoedelijk en gezellig. Dat wordt nog versterkt door het vrij smalle strand. Omdat het toch een vrij warme dag is komen de meeste Duitse badgasten ook goed aan hun trekken. Vanaf de hoge duinen kunnen we goed over het groene Domburg heen kijken. Veel nieuwbouw, maar vaak in een stijl die heel goed bij het vooroorlogse Domburg past. Dat hebben ze goed gedaan.

We maken ook nog even een foto van de zogeheten Mondriaanbank met daarop de godin Mehalennia. Deze van origine Romeinse godin waakt hier over de scheepvaart en de handel. Op de bank staat de tekst: “Dit is geen bank van conversatie Eer een Gerecht in meditatie”. Zo, denk hier maar eens over na. Het kunstwerk dateert uit 1989 en is gemaakt door de kunstenaar Guido Metsers. Twee stappen verder weer een oorlogsmonument. Dit keer ter ere van Belgische commando’s die de stad Domburg hebben bevrijd van de Duitsers.

Vlak buiten Domburg zien we een hoge duin voor ons oprijzen, De Hoge Hil. Een brede betonnen trap brengt ons naar boven. Jammer dat de zeemist het uitzicht belemmert, maar je kunt hier met goed weer vast ver kijken. De duinenrij is niet breed, maar hoog genoeg om bescherming te bieden tegen de zee. Het pad loopt er precies bovenop. Tegen een uur of 1 zijn we in Westkapelle. Ook weer een plek met een (rijk historisch) verleden. Alle huizen die we zien zijn echter naoorlogs. Door de geallieerde bombardementen op de dijk een paar honderd meter ten oosten van Westkapelle en de beschietingen op de aanwezige fortificaties van de Atlantikwall, werd het hele dorp met de grond gelijk gemaakt. Het is desondanks toch een gezellig dorp geworden, waar toeristen goed aan hun trekken kunnen komen. Wij ook en dat resulteert in kibbeling! 

De buurtbus komt tegen 14.12 uur weer langs en een half uur later zijn we weer terug op de camping. De rest van de dag doen we het rustig aan.