Deltapad  

Etappe 10. Westkapelle - Vlissingen (18.5 km).

Woensdag 22 augustus 2018. Veel bewolking, later zonnig. 25 graden.

Buurtbus 853 zet ons om 9.43 uur weer af vlakbij de zeedijk in Westkapelle. Na even bij de SPAR wat boodschappen te hebben gedaan zoeken we het beginpunt van de wandeling op. Deze bevindt zich helemaal aan het einde van de Zuidstraat vlakbij de zeedijk. Een oude Sherman tank uit WOII staat op de dijk te roesten en bewaakt ogenschijnlijk de stad Westkapelle tegen nieuwe indringers. Ja, een stad want het oude Westkapelle kreeg in 1223 stadsrechten! De dag begint weer heiig met weinig zicht en daardoor kunnen we zelfs de overkant van de Westerschelde niet zien.

Zoals gezegd is Westkapelle eigenlijk niet ouder dan ongeveer 73 jaar. Dankzij de intensieve bombardementen werd niet alleen de zeedijk weggevaagd, maar ontstond iets ten oosten van Westkapelle ook een enorme kreek met diverse zijtakken door uitslijtingen ten gevolge van een jaar lang eb en vloed werking. Natuurlijk ongevraagd allemaal, maar het is nu toch wel een mooi binnenmeer geworden waar ook alweer de nodige accommodaties voor toeristen zijn verrezen. Elk nadeel heb zijn voordeel.

De hele wandeling van vandaag gaat vlak langs de kust en meestal op een verhard pad, vaak  bovenop de duinen. Gaandeweg zien we meer van de Westerschelde en komen er ook grote vrachtschepen in beeld. De duinen zijn hier best wel hoog, tot maar liefst 45 meter! Als het niet zo heiig was hadden we mooie vergezichten kunnen hebben, volgens kenners zelfs helemaal tot het Belgische Knokke aan toe.

Ondanks het niet echt fraaie weer zijn er toch al redelijk veel badgasten op het strand. De temperatuur is dan ook niet verkeerd, ongeveer 24 à 25 graden. We hebben zin in koffie en dalen af naar het eerste het beste strandpaviljoen. Helaas is deze nog gesloten. We lopen aan de onderkant van de duinen over lange houten vlonders langs de inmiddels bekende witte huisjes richting het volgende paviljoen. Ook nog gesloten! Dan maar door naar Zoutelande.

Vlak voor Zoutelande komen we een oude Duitse drakentand tankversperring tegen. Het Deltapad loopt tussen de betonpaaltjes door. We zien nu een klein gedeelte, maar de uiteindelijke linie liep dwars over Walcheren van Groot Valkenisse (waar we nu zijn) in het westen over Koudekerke naar het Kanaal door Walcheren. Het doel was Vlissingen te beschermen tegen een geallieerde aanval in de rug.

Even later zijn we op de boulevard van Zoutelande, hier is ruime keuze aan horeca. Vooraan de boulevard vinden we alsnog een strandpaviljoen dat wel open is. Hierna komen we op een verharde weg met een ruim uitzicht over het groene dorp. Verder stelt het niet veel voor allemaal. Even buiten het dorp nog een Duitse bunker die men vergeten is op te ruimen. Het is nu een bezienswaardigheid.

Ver beneden ons staan ook hier de witte badhuisjes in een lange rij langs het strand. Voor sommige huisjes zitten ook mensen. Ongeveer om de kilometer zien we een strandpaviljoen. Voorwaar de badgasten komen hier niets te kort. In de verte zien we al enige tijd hoge gebouwen aan de horizon en die komen steeds dichterbij. We naderen Vlissingen. Als we een bocht omgaan, verschijnt er een on-Hollands tafereel. Een boulevard met een aantal hoge hotels of appartementen met daar vlak voor een goed gevuld zandstrand. Eigenlijk ontbreken nog de palmbomen. Wie weet kan dat binnenkort ook als de aarde blijft opwarmen.

Van het eigenlijke Vlissingen met zijn oude binnenstad zien we nog niets. Deels door de hoge flats, maat ook omdat alles zich onder het dijkniveau afpeelt. In de binnenstad zijn de huizen niet zo hoog. We lopen nu over de boulevard en wanen ons in een Mediterrane badplaats. Halverwege komen we de herbouwde middeleeuwse gevangenistoren tegen, onderdeel van een inmiddels verdwenen stadspoort. Het is nu ingericht als restaurant. Iets verderop een paar monumenten met de meest opvallende die van Michiel Adriaanszoon de Ruyter. Een in Vlissingen geboren en getogen stadsjongen, die begon als hulpje bij een touwslager in dienst van de familie Lampsins. Vanuit Vlissingen voeren in de 17e eeuw vele VOC schepen de wijde wereld in om terug te komen met rijke ladingen aan goederen. Als ze al terugkwamen! De Ruyter klom al snel op tot kapitein en later werd hij zelfs admiraal in de VOC-vloot.

Tijdens de stadwandeling die we maken komt de naam Michiel Adriaanszoon de Ruyter veelvuldig voor, de Vlissingers zijn erg trots op hun held. Hoewel WOII toch veel schade heeft aangericht, is er rond de oude haven genoeg aansluitende bebouwing overgebleven om de middeleeuwse sfeer nog voor te kunnen stellen. Dat er een groot podium staat waar harde muziek wordt gespeeld helpt hier echter niet bij. We bekijken de Kazematten, de Beurs, de haven en veel oude gebouwen en nemen een biertje op een terrasje aan de Nieuwendijk. Hier hebben we een mooi uitzicht op de oude zeehaven wat nu een eldorado is voor eigenaren van plezierjachten. Bijzonder dat de Ruyter hier heeft rondgelopen. We lezen nog even of we iets gemist hebben en ontdekken achter ons een opschrift met de tekst: “ de Gecroonde Liefde”. Zo heet het restaurant. Het blijkt dat we voor het huis zitten dat tussen 1649-1666 eigendom is geweest van de grote admiraal. We zijn er zelfs naar de wc geweest...

Even staan we stil bij een bordje waar de hoogste waterstand van de watersnoodramp in 1953 staat weergegeven. Beangstigend hoog gewoon. We lopen verder langs de zeedijk richting de buitenhaven van Vlissingen. Onderweg komen we de fraaie Oranje molen, stammend uit 1699 tegen, de enig overgeblevene van maar liefst 23 stadsmolens die Vlissingen ooit gehad heeft. Een prachtig decor tegen een inmiddels strakblauwe achtergrond. Net als de vorige dagen is de zon dan toch nog gekomen! We passeren het sluizencomplex dat de overgang vormt van de Westerschelde naar het Kanaal door Walcheren. Dit kanaal is tussen 1870 en 1873 gegraven en dat alles met de hand en met behulp van kiepkarren om het zand af te voeren. We bereiken even later het NS station van Vlissingen. In no-time zijn we daarna in Middelburg, waar we met buslijn 133 terugreizen naar Serooskerke.