Deltapad  

Etappe 7. Rondje Veersemeer (13 km).

Zondag 19 augustus 2018. Veel bewolking, ’s middags meer zon. Later veel wind. 24 graden.

Het is zondag, een duidelijke rustdag in Zeeland. In deze provincie is er dan weinig activiteit en dus is er ook weinig tot geen openbaar vervoer. Bus 133 rijdt beperkt, maar bus 583 Westkapelle/Veere helemaal niet. Dus daarom gaan we vandaag met de auto naar Veere om een rondje om het Veerse Meer te lopen. We parkeren de auto net buiten de historische haven aan de westkant van de stad. Het is vroeg (9.15 uur) en er zijn nog maar weinig mensen op de been. Bovendien is het weer ook niet erg uitnodigend, een beetje somber allemaal.

We kopen eerst een kaartje voor het pontje Veere/Kamperland om daarna een stukje door de stad te lopen. Veere heeft al sinds de 15e eeuw stadsrechten. Al ver voor die tijd in de 13e eeuw kwamen er via Veerse vissers contacten met Schotland, waar havenplaatsen werden aangedaan. Er ontstond een levendige handelsrelatie, waarbij de Schotten in 1541 unieke stapelrechten kregen in Veere. De Schotten zijn inmiddels verdwenen, maar nog niet uit het straatbeeld. Een van de eerste gebouwen die we zien zijn 2 naast elkaar gelegen Schotse huizen, gebouwd door vermogende kooplieden.

We laten Veere even voor wat het is en steken het Veerse Meer over met het pontje. We zitten buiten achterop de boot. Er waait een zwoele zuidwesten wind. Als de boot wegvaart krijgen we eerst een mooi overzicht over de hele stad met zijn opvallend stadhuistoren en de enorme kerk die boven alles uitsteekt. Langzaam wordt Veere kleiner en naderen we de overkant. Daar staan al weer nieuwe gasten klaar om in te stappen, hoofdzakelijk Duitsers op de fiets. De komende 7.5 kilometer gaan langs de oever van het Veerse Meer. De eerste kilometers nog door de straten van de wijk Schotsman, onderdeel van Kamperland. De ene villa nog fraaier en groter dan de andere. Er staan ook behoorlijk wat auto’s met een Duits kenteken. We onderbreken de wandeling even voor een kop koffie in cafetaria Wimpie.

Langs de waterkant komen we van alles tegen op het gebied van de watersport. Zo zien we veel windsurfers, waterskiërs voortgetrokken door een kabel baan en zelfs een persoon die bezig is met fly-boarding. Vlak voor we de Veerse Dam bereiken zien we een grote levendigheid bij een surfschool, waar de kneepjes van het vak worden aangeleerd. We laten dit alles achter ons en dwarsen de N57 via een fiets- en voetgangers brug naar de overkant van de dam. Ook daar weer activiteiten, maar nu van een heel andere soort, n.l. badgasten en zonaanbidders. De laatste moeten nog even geduld hebben, de zon wil er nog niet echt doorheen komen.

Langs de hele Veerse Dam heeft zich aan de zeezijde een zandstrand gevormd. Of dit vanzelf is gegaan staat er niet bij, maar het onderhoud zich zelf duidelijk wel. Het is in onze ogen toch wel een vreemde gewoonte om een eigen huisje of schuur te willen hebben bij het strand. Overal staan ze in allerlei soorten en maten, zelfs complete woningen. Die laatste kan je (voor veel geld) ook huren. Aan het einde van de dam steken bij stoplichten de N57 weer over om er even later achter te komen dat iets verderop ook een tunneltje is. Tja... Via een betonnen pad lopen we langs een hele batterij kleine witte schuurtjes richting Veere. Waarschijnlijk worden deze gehuurd of zijn er gewoon neergezet om spullen in op te slaan, zoals surfboards en dergelijke. We gaan verder en lopen weldra op de oude zeedijk met links van ons het meer en rechts de polder. De dijk is best hoog en dat is niet verwonderlijk, omdat dit voor kort nog de beschermende zeedijk was voordat de Deltawerken kwamen.

Vlak voor Veere komen we in een vrij groot bos uit dat is aangepland rond en op een krekengebied. Dit gebied is hier in de Tweede Wereldoorlog ontstaan dankzij geallieerde bombardementen tussen half september en eind oktober 1944. Met 2200 bommenwerpers en 10.000 ton aan bommen werden op 4 plaatsen rond Walcheren de dijken stuk geslagen om het gebied onder water te zetten. Zo dicht bij de stad Veere en dat zonder schade aan de stad! Wat nu rest is een uitgestrekt rommelig krekengebied en een belachelijk monument. Walcheren is de klap nooit meer echt te boven gekomen, hoewel je dat nu niet meer zou zeggen. Door nieuwe naoorlogse verkaveling is het landschap verder ontsierd. Een erg zwaar offer voor de bevrijding van Nederland! Niet vreemd dat veel boeren Zeeland de rug toe hebben gekeerd en naar elders zijn vertrokken, met name richting de Noordoostpolder en Canada.

Via de vestingwerken komen we weer aan in de haven van Veere. We drinken in de stad een biertje en maken daarna nog een wandeling door de smalle straatjes. Aan de haven vinden we een leuk restaurant en met een gevulde maag en een mooie ervaring rijker zijn we in 11 minuten weer op de camping in Serooskerke.