Deltapad  

Etappe 3.  Oostvoorne-Rockanje  (14 km)  

Woensdag 2 september 2015  

Het weer: Aanvankelijk hevige regen, daarna flinke opklaringen en op 1 bui na droog ± 20 graden.

Tegen 6 uur worden we gewaar dat het licht regent. Dan gaat het harder en harder, we draaien ons nog maar eens om. Om 7 uur loopt de wekker af en is het genoeg licht geworden om de schade te overzien. Het heeft zo hard geregent dat er kleine waterdeeltjes door de tent zijn geslagen, alles is nat. Het had nog erger kunnen zijn als Ina in het begin van de hoosbui niet snel de stoeltjes over de open rugzakken had gelegd en de schoenen op hun kant. We staan midden in centimeters diep water dat inmiddels ook de tent in is gelopen. Ook de slaapzakken zijn doorweekt door nevel, condens en hoog water. Er zijn betere manieren om wakker te worden.

We slepen alles naar een droge plek naast een toiletgebouw en al soppend krijgen we de rugzakken weer gevuld. Erg leuk is het allemaal niet. Een opgestuurde foto via WhatsApp bezorgt de kinderen grote hilariteit en ach, als de zon weer schijnt krijgen we het wel weer droog. In de Super van de aanpalende mega-camping kopen we broodjes en kaas voor onderweg en gelijk ook enkele kaasbollen als ontbijt. Koffie hebben we al gehad bij onze tent. 

Na het passeren van een viaduct komen we op de Boulevard, een lange asfaltweg. We lopen langs de badplaats Oostvoorne dat we door de bomen verder niet kunnen zien. Gelukkig gaat het daarna over op schelpen- en bospaden een zeer gevarieerd natuurgebied in. We naderen Rockanje en hebben het gevoel dat we verkeerd lopen. Toch maar weer terug naar de laatste markering. We laten ons door de markering leiden en zien achteraf dat we daardoor 2 natuurgebieden missen, de Zwarte Hoogte en de Waterbosch. Ons boekje is 10 jaar oud en er kunnen wijzigingen zijn. Het lijkt er meer op dat men het gebied aan het herinrichten is en hebben we gewoon pech. Onderweg proberen voor zover dat lukt onze uitrusting weer droog te krijgen.

We lopen nu ten westen aan Rockanje voorbij en zetten de tent neer op camping het “Houten Paardje”. Na dit gedaan te hebben lopen we weer 2 kilometer terug naar het dorp om uitgebreid te eten en een biertje te nemen op het buitenterras. Als we het ’s nachts weer horen stortregenen zijn we bang voor een herhaling van gisteren. En inderdaad, alles is weer drijfnat, om moedeloos van te worden. Terwijl we naast de tent staan na te denken hoe het verder moet komt vanuit zee een zware bui met onweer dichterbij. De vooruitzichten zijn ook dermate ongunstig dat we ons afvragen wat de meerwaarde nog is om door te gaan. We proppen alles in de rugzak en aanvaarden de terugreis. Onderweg in de trein drupt het water uit de rugzak boven op een medepassagier. Thuis aangekomen likken we de wonden en nemen ons voor weer verder te gaan als de weergoden ons beter gestemd zijn.