Jacobspad  

Etappe 7. Maandag 21 september 2020. Westerbork-Spier. Onbewolkt, 23 graden. 18 km.

We hebben 1 dag overgeslagen en vanwege het mooie weer besloten om weer 2 etappes te lopen met een overnachting in Spier. Dit keer gaan we met de bus van het station Assen naar Westerbork. Achteraf hadden we beter met de trein door kunnen rijden naar Beilen om daar de bus te nemen. Buslijn 21 vanuit Assen rijdt nu eerst naar het station Beilen om daarna nog eens 8 km door te gaan naar Westerbork. Maar zo zie je nog eens wat.

We verlaten Westerbork in zuidelijke richting en dwarsen even later de N381. Daarmee zijn we gelijk bij het grote heideveld van natuurgebied Scharreveld. Als je tenminste mag spreken van een heideveld, de grassen overheersen. Scharreveld is ruim 275 hectare groot en in bezit van het Drentse Landschap. Ontginningen in dit gebied hebben de heide bijna laten verdwijnen. Door de aankoop van tussenliggende landbouwgronden wordt geprobeerd er weer één geheel van te maken. Flora en fauna hebben er nu al baat bij. Onderdeel van het Scharreveld is het Holtherzand waar we aansluitend door heen lopen. Ook hier zien we weer een flinke pingoruine. 

Na het verlaten van de natuurgebieden lopen we via een lang pad naar het gehucht Makkum met een korenmolen uit 1906. Bij de enige sluis in het Linthorst-Homankanaal steken we dit kanaal over en kijken nog even naar de kwaliteit van het geheel. Het ziet er niet naar uit dat hier schepen kunnen passeren, alles is verroest en er groeien overal waterplanten in en op de sluisdeuren. Het Linthorst Homankanaal ligt tussen Beilen en Noordscheschut en verbindt de Beilervaart met de Hoogeveense Vaart. Het kanaal is geopend in 1926. In 1927, een jaar na de opening, voeren er 1200 schepen door het kanaal, o.a. via een zijtak naar de VAM in Wijster. Dat is nu dus wel anders. Het kanaal is al ruim 40 jaar geleden gesloten voor alle vaarverkeer en zorgt alleen nog maar voor de afwatering.

Na de buurtschap Terhorst komen we bij het Terhorsterzand dat we langs de oostrand passeren. Het Terhorsterzand is circa 181 ha groot. Van origine is het een stuifzandgebied dat in 1900 voor een deel is aangeplant met dennen. Toch is het grootste gedeelte (100 ha) begroeit met heide, met op de lagere gronden enkele vennen en meer hogerop jeneverbesstruiken.

We zien mensen bezig met de aardappeloogst. De tractoren hoeven niet ver te rijden naar de enorme aardappelschuren die aan de bosrand staan. De SVR camping De Bosrand met 70 plaatsen behoort ook tot het boerenbedrijf. Op het terrasje bij de boerderij verkopen ze ijs en raken we in gesprek met de vriendelijke (mede)eigenaar die al wat op leeftijd is. Hij legt ons uit hoe frustrerend het is om een goede aardappel- en uienoogst te hebben en daar onder de kostprijs voor te moeten werken. Komt het door de corona (lees weinig export) of gaat er iets helemaal mis in Nederland. De camping loopt prima met veel vaste gasten.

Wij hebben geen haast en de boer ook niet, dus we horen veel over de ins en outs van het bedrijf. Na de camping komen we uit op de doorgaande weg naar Spier, onze eindbestemming van vandaag. We nemen onze intrek in hotel Woudzoom. Misschien hebben we hier al honderden keren langs gereden, maar wat achter het geluidsscherm op de A28 verborgen zit zien we nu pas. Een waar pareltje. Het is dat de geluidswal op dit moment onderbroken is, anders zouden we de snelweg waarschijnlijk nauwelijks gehoord hebben.

Aangekomen bij het hotel checken we eerst in en nemen een heerlijk biertje op het terras voor het hotel. Met 23 graden is het goed vertoeven in de schaduw. Er zijn meer gasten, maar die laten zich niet zien. Na ons opgefrist te hebben dineren we ook in het hotel en kunnen niet anders dan complimenten maken over deze relaxte tussenstop.