Via
Algarviana, 19 maart tot en met
8 april 2018.
Maandag
02-04-2018
Etappe
11; Monchique – Marmelete (386 m, 780 inwoners). Afstand: 14.7 km.
Aanvankelijk mist (wolken) en regen, later opklaringen. 20˚.
We
hebben goed geslapen, maar dat komt ook omdat we erg moe waren. Het pension is
wel erg gehorig. Alles is ook even krap en primitief. Om duistere redenen kunnen
we pas om 9 uur ontbijten, misschien wel vanwege een gastenspreiding door het
ruimtegebrek. Bij het ontbijt worden we door andere gasten geholpen met de
koffie en vinden van beleg. Bediening valt nergens te bekennen. Wat er is wordt
ook niet aangevuld. Pensão Miradouro de Serra kunnen
we dan ook bij niemand aanbevelen.
![]() |
![]() |
Langzaam klimmen we door de nauwe straatjes richting het bos boven Monchique. Hoe hoger we komen hoe mistiger het wordt, de wolken hangen vlak boven ons. Ergens aan de overkant zijn bosarbeiders bezig met het verbranden van hout. Omdat er geen wind is hangt er een dikke laag smog boven en in het dorp. Als we nog iets hoger komen is de mist zo dik geworden dat we nog maar amper 20 meter voor ons uit kunnen zien. We moeten zelfs zoeken naar de markeringen. En dan begint het ook nog te regenen, de poncho’s gaan aan.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Als we weer
op stap gaan verminderd de regen en wat later wordt het droog. Wel moeten we nu
oppassen want de paden zijn erg glad geworden. De wandelstokken van Ina brengen
hierbij verlichting, ieder eentje. We dalen nu geleidelijk van 902 meter naar
386 meter in Marmelate. Een mooie wandeling aanvankelijk nog in de mist maar
gaandeweg komen er steeds meer opklaringen waardoor we ook mooie vergezichten
krijgen. We kunnen de oceaan nu als een donker blauwe lint, zowel links van ons
als ook voor ons zien liggen. Ergens op de scheiding moet de vuurtoren van São
Vincente staan, maar dat is nog te ver weg.
![]() |
![]() |
Tegen 16.00
uur bereiken we Marmelate. We komen dit keer op de bonnefooi, we hebben geboekt
tot en met Monchique. Altijd weer een uitdaging maar volgens ons boekje hebben
we 3 overnachtingsmogelijkheden. We beginnen bij cafetaria Luz, dat ook kamers
zou verhuren. Nee, dat doen ze al een tijdje niet meer. Bij navraag naar Dona
Aldina Cruz horen we hetzelfde verhaal. Zoiets vermoeden we al want ze
beantwoordt het ons bekende telefoonnummer niet. Misschien bij restaurant Sol a
Serra? Door een klein taalprobleempje lijkt het ook daar mis te gaan, maar nadat
een jonge dame zich in het gesprek heeft gemengd die een beetje Engels spreekt,
blijkt toch dat er 4 kamers beschikbaar zijn. Diner en ontbijt kunnen we in het
restaurant nemen.
![]() |
![]() |
Even
later hebben we een prachtige kamer met bad en douche voor 40 €.
inclusief het ontbijt in totaal 50 €. Later eten we in het restaurant
waar we aanvankelijk de enige buitenlanders zijn totdat naast ons een Frans
echtpaar komt te zitten. We maken contact met elkaar en na het eten hebben we
met zijn vieren een zeer gezellig onderonsje. De man spreekt vrijwel alleen
Frans, zijn echtgenoot ook Engels. De gesprekken die daarna volgen zijn
onnavolgbaar, maar we hebben erg veel plezier. Zij slapen een paar honderd meter
verderop in een jeugdherberg waarvan wij het bestaan niet wisten. Omgekeerd
kenden zij ons onderkomen ook niet. Aan alle gezelligheid komt een keer een eind
en daarbij scheiden onze wegen. We hoeven maar een paar meter te lopen naar ons
onderkomen.