Veluwe Zwerfpad  

Etappe 2. Dinsdag 12-09-2017   Rheden-Eerbeek,  19 km.

Weer: Wisselend bewolkt, onweer op afstand, 17 graden.

Buslijn 43 brengt ons terug naar station Rheden. Het pad gaat gelijk omhoog en via de Schietberg dalen we weer af naar de Valkenbergerweg. We slaan linksaf richting de Posbank en beginnen aan een flinke klim. Het gaat steeds hoger terwijl het onder ons steeds dieper wordt. Dat kan zo maar 50 meter lager zijn. Aan de linker hand ontvouwt zich een heideveld dat in de verte doorloopt tot voorbij het restaurant de Posbank. Waarom het heideveld Hangmat heet is niet duidelijk, maar het zou door de komvorm van dit dal kunnen komen. Lekker relaxen is het hier zeker. In de verte horen we een onweersbui steeds dichterbij komen, maar de bui lijkt ten noorden van ons langs te trekken.

Voor het laatste stuk naar Koepel de Kaap moeten we een steile houten trap beklimmen. Geen nood, bovenaan is er koffie volgens ons boekje. Maar eenmaal boven aangekomen (84 meter) is het gebouwtje natuurlijk dicht, geen koffie dus. We lopen verder over het glooiende terrein door bossen en een weide met de naam Lappendeken. Op een of andere manier missen we de Duivelssteen, een grote morene uit een van de ijstijden. Via de Middagter Bosschen lopen we langs Ellecom. Deze bossen maakten ook deel uit van de jachtgebieden van de Oranjes. De oosthoek was destijds omheind met een hekwerk van naar zeggen 4 uur gaans. Voor ons is 4 uur gaans 20 km, dus het moet een relatief klein gebiedje zijn geweest waar herten en reeën werden gehouden speciaal voor de jacht. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat als je hoge gasten uitnodigt, er niets te jagen valt.

Via een houten bruggetje steken we een diepgelegen fietspad over. Even daar voorbij zien we langs de weg een gedenksteen staan. Ook hier weer een herinnering aan de oorlog. In dit bosperceel heeft o.a. de joodse onderwijzer van Baaren met zijn gezin in een hol ondergedoken gezeten. Dat ging bijna een jaar goed, totdat ze door verraad uiteindelijk via Westerbork in Auschwitz belanden en werden vergast.

Vlak voor Dieren slaan we linksaf en gaat het weer omhoog over de Lange Juffer richting de Carolinaberg. De Lange Juffer is een Koningsweg die begint bij het voormalige Hof te Dieren en bijna kaarsrecht over de Carolinaberg dwars over de Veluwe, via de Onzalige bossen rechtsreeks naar het jachthuis De Ginkel bij Ede leidt. De Carolinaberg is vernoemd naar de dochter van stadhouder Willem IV. Hij liet de 14 aanlooproutes maken die naar de top van de heuvel leiden waardoor er een duidelijke stervorm van paden is ontstaan. In de cirkel staat nu een nog jonge beukenboom. De beplanting is van alle tijden. Langs sommige lanen zijn rijen jonge beuken gepoot, maar langs andere paden kunnen de bomen wel 20, 60 of 80 jaar oud zijn. Degenen die nu de bomen poten zullen ze zelf nooit volwassen zien worden. Maar dat geldt ook voor de vorige generaties die ooit de nu dikke bomenrijen hebben aangeplant.

Ook de lange, door koning Willem III aangelegde Koningswegen, zijn niet ongeschonden gebleven. Hier en daar missen een paar bomen en ook nu staan er enkele dood tussen, anderen liggen omgewaaid. Het is niet anders. We volgen een heel eind dezelfde Koningsweg. Terwijl de Lange Juffer afbuigt naar links houden wij de bospaden aan de rechter hand aan. De wandeling gaat nu helemaal verder door het bos over glooiend terrein en veel rechte zandpaden. Een aantal paden zijn ook ruiterpaden, waar verder niets mis mee is. Maar door mul zand lopen is erg vermoeiend, dus we lopen de kantjes er vanaf.

De namen van de gebieden waar we doorheen lopen suggereren dat er heide aanwezig moet zijn. Het Achterste en Voorste Schaddeveld en het Eerbeekse Veld waren dat ook, maar aan het eind van de 19e eeuw werd het gebied vol geplant met bomen. Of gewoon niet onderhouden want dan groeit het ook vanzelf dicht. Een schadde is een heideplag, dus uit de naam kan je al afleiden dat er heideplaggen werden gestoken voor allerlei doeleinden. 

Nog steeds onweert het ten noorden van ons, dat gaat nu al 2 uur lang zo door. Even komt het iets dichterbij, maar we hebben geluk. Op een paar spatten na blijft het droog. Dat zal richting Apeldoorn wel anders zijn. Het pad loopt precies tot aan de rand van het vakantiepark Landal Coldenhove waar we eerst de gereconstrueerde Coldenhovense Beek oversteken om aan de zuidkant het park binnen te lopen. We zijn even later terug in ons vakantiehuisje waar een koud biertje op ons staat te wachten.