Etappe 12: Otterlo - Beekbergen (24 km).  

11 juni 2008

We slapen het klokje bijna rond. Rond 10 uur vertrekken we uit Otterlo "Down Town" na het doen van wat boodschappen. Vandaag staat het Park de Hoge Veluwe op het programma. Het pad loopt recht naar de kassa van het park. Om verder te kunnen moeten we eerst 2 wandelkaartjes a 7€ pp kopen. Een alternatief is er niet en ach, van dit bedrag worden we niet arm. We hopen dat het de moeite waard is.

Later zal blijken dat de Stichting de Hoge Veluwe zichzelf volgens oude afspraken financieel moet bedruipen. Een eis van Kröller destijds. Dan moet je wel entree heffen.

Het Trekvogelpad staat ook in het park met rood/witte stikkers aangegeven. Na aanvankelijk een saaie weg met fietspad te hebben gevolgd buigt het pad richting een bebost duingedeelte. Dit is beter. We passeren de monumentale President Steijnbank, onderdeel van een klein parkje. Daarna stijgt het pad tot op "niveau" en passeren we als eerste een stenen tafel. Terwijl we heuveltje op en heuveltje af gaan springt er nog een hert voor ons weg. 

We lopen langs twee enorme betonnen muren. Dat moet iets van een oude entree geweest zijn, maar we kunnen er niets over terug vinden. Na een wijds uitzicht over een steppe-achtig landschap keren we terug in de zandheuvels en beklimmen we de Fransche berg. Dit hoogste punt van de route (80 meter) werd destijds door franse troepen als uitkijkpost gebruikt. Het hoogteverschil geeft je soms wel het idee dat je ergens in Limburg bent. Langs een lange trap gaat het weer stijl naar beneden.

In het epicentrum van het park nemen we koffie in De Koperen Kop. Het bezoekerscentrum laten we links liggen. Ons pad neemt een eigen route dwars door bos en heide, hier komt vrijwel niemand. Behalve het ruisen van een klein beetje wind is het vrijwel doodstil. Alleen heel ver weg klinken nog schoten vanuit de Harskamp. Na een tijdje komen we uit bij het door Berlage ontworpen jachtslot St. Hubertus dat de familie Kröller-Müller tussen 1915 en 1920 liet bouwen. Het gebouw heeft de vorm van een gewei met op de toren een kruis, naar de legende van St Hubertus, heel bijzonder. Aan de noordoost kant verlaten wij het park bij Hoenderloo. Het is alleszins de moeite (en het geld) waard geweest. Na Hoenderloo duiken we de bossen weer in terwijl de avondschemer valt. We weten dat er nog 2 campings moeten komen maar als we aan een picknick tafel zitten voelen we ons als alleen op de wereld.

Tegen 18.00 uur bereiken vanuit het bos de achteringang van camping Het Spoek. Na het aanmelden is de tent snel opgezet en er blijkt zowaar ook een gezellig restaurant te zijn waar we goed kunnen eten.