Het regent nog even pijpenstelen als we in Winterswijk koffie drinken, maar als we rond 13.30 uur het dorp verlaten is het droog. Er staat wel een stevige wind die de herfstsfeer alleen maar versterkt. De vele kleuren doen de rest. Het eerste deel wandelen we gedeeltelijk langs de Boven Slinge. Bij de waterkorenmolen Berenschot lijkt de tijd stil gestaan te hebben. We maken maar snel een foto, want zo te zien gaat het waterrad niet erg lang meer mee. Maar mooi is-ie wel.
|
|
 |
 |
Even verder dwarsen we in het natuurreservaat Bekendelle een slootje over een ook al gammel bruggetje, waar zo’n beetje alle loopplanken aan ontbreken. Iets verder kruist het Scholtenpad onze route en iets verder nog een keer. Dat kan ook haast niet anders, het pad heeft de vorm van een klaverblad rond Winterswijk en reikt tot aan de grens.
 |
 |
Dankzij de voorlaatste
ijstijd zijn de lage landen bezaaid geraakt met kleine en grote Scandinavische
zwerfkeien. Bij buurtschap het Woold komen we een flink exemplaar tegen, stoer
gefixeerd op een sokkel. De maïs is op veel plaatsen al weggehaald, maar om een
of andere reden staan er soms nog plukjes. Dat geeft dan wel weer mooie
doorkijkjes.
 |
 |
Bijna ongemerkt steken we de grens over en belanden op het voormalige tracé van de Oude Bocholtse Baan. Als we hier op door zouden lopen komen we vanzelf in Bocholt, maar dat is niet de bedoeling. Het is ook bijna onvoorstelbaar dat op precies deze plek op 30 maart 1945 bij een tankaanval met 60 Sherman tanks er 10 Britse tanks werden vernietigd en 25 soldaten sneuvelden. Aan Duitse zijde 16 man, waarvan er 7 nog minderjarig waren…. Het ziet er nu zo vredig uit allemaal.
In Barlo nemen we de lunch op een bankje langs de weg, terwijl de wind om ons heen giert en bladeren van de bomen rukt. Tegenover ons staat een kerk die een link heeft naar een voormalige roomse vluchtkerk door de gerecyclede stenen in het middenschip. We zijn al heel wat vluchtkerken tegengekomen. Eigenlijk een stukje geschiedenis waar niet veel over wordt gepraat. Als we uitgerust zijn lopen we in een rechte lijn naar het Haus Diepenbrock, een van de meest noordelijke waterburchten. Zo mooi als in het boekje kunnen wij geen foto maken, we krijgen de burcht maar spaarzaam en met moeite in beeld.
 |
 |
Wel ontdekken we een dikke walnotenboom waar een lokale bewoner zijn zakken en tassen al gevuld heeft. Gelukkig heeft hij er eentje over het hoofd gezien, die is voor ons. Borden waarschuwen ons dat er elk moment een kruin uit de boomtoppen kan vallen en dat we hier beter maar snel door moeten lopen. Dit soort waarschuwingen staan overal, zelfs op gewone wandelpaden, onze oosterburen zijn blijkbaar erg bang voor schadeclaims.
Weer gaat het verder over de Bocholtse Baan. In 1880 werd de spoorweg geopend, waarna er tussen Winterswijk en Bocholt tot 1938 treinverkeer mogelijk was. Tussen Barlo en Bocholt bleef het treinverkeer nog tot 1994 gehandhaafd. In het Bocholter Stadswald missen we een afslag, daardoor lopen we helemaal verkeerd. Gelukkig is het bos niet al te groot en komen we vanzelf weer, weliswaar met een omweg op de juiste route. Om bij de Aasee te komen moeten we de buitenwijken van Bocholt doorsteken.
 |
 |
Het begint al een
beetje te schemeren en de benen worden moe. Maar het park heeft in 2009 een
Europese prijs gehaald, dus moet wel bijzonder zijn, een must. Het waait nog
steeds hard als we langs de open waterpartij richting het centrum lopen. We zien
bewegende molshopen en bij een nadere beschouwing blijken er tientallen
konijntjes te grazen. Verder zien we behalve fraaie herfstkleuren niet in waarom
dit park nu zo bijzonder is. Waarschijnlijk hebben we wat gemist.
We lopen richting
centrum langs de Bocholter Aa onder de oude spoorbrug van de Bocholtse Baan
heen, de rails liggen er nog op. Het historische raadhuis, gebouwd in de 17e
eeuw en herbouwd na de oorlog, staat helaas voor ons in de steigers. Bovendien
is er kermis in Bocholt, dat hebben wij weer. Dan maar op zoek naar ons
onderkomen. Bij het vragen naar de juiste weg krijgen we een persoonlijke
begeleiding op de fiets tot bijna aan het hotel. Over gastvrijheid gesproken.
Het hotel Europa Haus Bocholt ligt iets buiten het centrum en heeft een kleine keuken waar we een goede maaltijd voorgeschoteld krijgen. Ook de kamer is goed, er is internet (voor de tablet) en een TV met uitsluitend Duitse zenders. Alles bij elkaar prima voor wandelaars zoals wij.
