Etappe 4: St Maartenszee - Bergen aan Zee (24.5 km).  

03 juni 2011

Enigszins stijf staan we rond 7 uur op en pakken de tent nat in. Nat van de condens. Ina heeft op Google Streetview gezien dat de aanpalende camping  "De Zeester" een SPAR winkel heeft en dat klopt. We kopen daar, naast de gewone boodschappen, een lekker broodje dat we meenemen als ontbijt en later op een rustig plekje in de Pettermerduinen verorberen. We kunnen de kerncentrale van het ECN in Petten voor ons zien liggen en met een omtrekkende beweging lopen we aan de zeezijde achter het enorme complex langs.

Na een aantal kilometers bereiken we het begin van de Hondsbossche Zeewering. We lopen over de zeewering, met aan de ene kant het dorp Petten en de andere kant de Noordzee. We zijn hier geen van beide ooit geweest en kennen de Hondsbossche Zeewering alleen van de aardrijkskunde lessen op de lagere school. Tussen Petten en Groet zijn geen duinen. De zeedijk vormt de enige bescherming. Net buiten Petten loopt de route weer landinwaarts over de voormalige Schoorlse zeedijk. Een heel open landschap met richting Groet een steeds moeilijker begaanbaar "pad" boven op de dijk. Het is duidelijk dag 2 van het wandelen, spierpijn, te weinig energie, last van de rugzak. Kortom tijd voor een uitgebreide lunch in Groet. 

Vlak voor het verlaten van het dorp staan we nog even stil bij het witte kerkje met daaromheen enkele kunstwerken. Vooral een groepje wasvrouwen trekt de aandacht. Direct daarna beklimmen we de duinen ten zuiden van Groet en Schoorl. Beklimmen is misschien wat overdreven, maar het pad gaat toch ruim 50 meter omhoog. Het uitzicht is fantastisch en vooral richting het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer is het hoogteverschil goed te zien. Dat komt vooral ook omdat daar de duinen voor een groot deel zijn afgegraven voor het dempen van grachten in Amsterdam en voor de bouw van de fortenlinie rond de hoofdstad. 

Verder gaat het door de bossen richting Bergen. Wat opvalt is de enorme verwoesting die een brand een aantal jaar geleden heeft aangericht. Dat was op 28 augustus 2009. In sommige gedeelten is na bijna 2 jaar nog geen sprietje groen teruggekeerd. Op andere plaatsen zien we wel iets van een voorzichtig herstel. Jammer toch, vooral ook omdat de meeste branden lijken aangestoken. Als het Trekvogelpad samenkomt met onze route zouden we eigenlijk een déjà vu gevoel moeten hebben. Dit gebeurd echter niet en het excuus is dat we het pad destijds tegengesteld hebben gelopen.

Bij het Nivon-huis in Bergen aan Zee aangekomen zien we een kleine minicamping vlak achter het gebouw in de duinen. Er lijkt nog wel genoeg plek, maar de beheerder van het gebouw geeft aan dat hij slechts vergunning heeft voor een bepaald aantal tenten en hij zit al op zijn taks. Het huis zelf is ook helemaal vol. Echter ..... voor wandelaars is altijd plaats, dus even later kunnen we de tent op een mooi plekje tussen de duinen neerzetten. Weliswaar onder in een duindal, maar aangezien er geen regen wordt verwacht is het wel verantwoord en ook wel zo plezierig. We voelen ons vereerd dat de beheerder ons klassiekers heeft genoemd. Dat legitimeert overigens ook de kleine passantencamping van het Nivon-huis. 

's Avonds hebben we een heerlijk diner in het dorp. Dat we door een ober in het Duits worden aangesproken nadat we ons eerder als rasechte Hollanders kenbaar hebben gemaakt, nemen we maar op de koop toe.