Dag 54: 22 juni, Cernay-Rouge Gazon (20 km).

Het regent alweer als we wakker worden, maar nu blijven we niet liggen. We pakken de tent nat in en lopen via de receptie om te betalen. De aardige eigenaresse zit zelf op het kantoor. Ze laat ons krantenkoppen zien, die verhalen over grote schade door hagel en overstromingen. Complete druivenoogsten waren vernietigd en hele wegen compleet weggespoeld. En dat was heel dichtbij Cernay! 

Om 9 minuten over 8 zitten we alweer in de trein naar Thann. We doen daar onze boodschappen en ik sta een tijdje bij een onbemande benzinepomp te bedenken hoe ik daar benzine uit kan krijgen. Het ding werkt met een soort pasjessysteem. We moeten nu beslist benzine hebben. Ik krijg een franse automobiliste zover dat ze voor 2 losse euro's mijn beide tankjes volgooit en zelf gewoon met het pasje betaald. Zo, dat is ook weer geregeld. Kunnen we weer 2 weken verder.

In een "Salon du The" nemen we uitgebreid koffie met broodjes. Buiten regent het maar door en met de poncho's aan beginnen we aan de beklimming van de Col du Hundsruecken. We zijn blij dat we weer lopen, niets kan ons meer tegenhouden. Na een paar honderd meter houdt het op met regenen en even later kunnen de poncho's ook weer af.

We stijgen in 1 ruk door van 343 naar 1180 meter hoogte. Hoe hoger we komen hoe fraaier de uitzichten weer worden. Hier doen we het voor! Vlak na de "Rochers dits Vogelsteine" komen we bij ferme-auberge Belacker in de middle of nowhere. Er staan een paar landrovers, maar verder is er niemand te zien.

Dat wordt anders als we binnen zijn. In de donkere gelagruimte zit een flinke groep Elzasser wandelaars onder leiding van een accordeon Tiroolse liederen te zingen. De waard zingt in het Zwitser-Duits luidkeels mee. Het moet niet gekker worden. Zitten we in Frankrijk of zijn we per ongeluk de grens overgelopen?

We bestellen soep en wat te drinken. De kwaliteit van de soep nemen we maar op de koop toe. Het kost geen drol en het is warm en dat is al heel wat.

Verder gaat het weer. We blijven nu de rest van de dag boven de 1000 meter. Op afstand zien we enkele buien maar tot het eindpunt van vandaag blijft het droog. Op het kruispunt "Col des Perches" nemen we een andere route, de GR-531 die ons langs een stijl en soms glad paadje naar Rouge Gazon brengt. 

Hier staat een vrij groot hotel met wat bijgebouwtjes. We lopen er eerst maar eens omheen om te kijken of er alternatieven zijn. Wildkamperen behoort tot de mogelijkheden, maar het weer begint nu ook zichtbaar te verslechteren. 

Tegen de zuidelijke horizon dreigen zwarte luchten en de wind is flink toegenomen. De keus is snel gemaakt. Na ons opgefrist te hebben, dineren we beneden in het restaurant. Buiten striemt de regen tegen de ramen, maar nu kan het ons niet deren. Bij het toetje hebben we de keus uit 3 soorten nagerechten waaronder een "Tarte aux Myrtilles". Ik heb gelezen over dit typische Elzasser gerecht, maar we hebben geen idee wat dat kan zijn. Later moeten we vreselijk lachen als we de tong naar elkaar uitsteken. Ze geven behoorlijk af die bosbessen...