Friese Woudenpad

Donderdag 10 september 2015

Etappe 6a  Wolvega – Vledder  33 km. Stapelwolken en zonnige perioden, ± 20 graden.

De laatste etappe wordt weer een thuiswedstrijd, we eindigen in Vledder. De bus brengt ons naar het station van Steenwijk, hier pakken we de trein naar Wolvega. Na een bezoekje aan de Jumbo lopen we via het centrum van Wolvega en een park terug naar het punt waar we de vorige dag het pad afgebroken hebben. De pas gaat er goed in, het is mooi weer en we hebben er weer zin in

Na het passeren van het tunneltje onder de A32. komen we in het natuurgebied dat is ontstaan door het ontginnen van veen. Dit is destijds geschiedt door kolonisten in het kader van de werkverschaffing in de jaren dertig van de vorige eeuw. Voor het gebied geheel ontgonnen zou worden werd het in 1938 aangekocht door de Vereniging het Fryske Gea. Het natuurgebied is inmiddels aangegroeid tot ongeveer 800 hectare. We lopen verder langs de Linde en buigen na een paar kilometer rechtsaf het natuurgebied in.

Aan de ene kant boerenbedrijven en graslanden, aan de andere kant vooral natte natuur. In dit jaargetijde zonder de kleurige bloemen die je zo vaak in het voorjaar ziet. Maar toch de rust en de ruimte imponeren. Na een tijdje komen we weer uit op het fietspad langs de Linde. Het dorpje De Hoeve wordt doorkruist, een dorpje ontstaan vanuit plaggenhutten in een tijd dat armoe troef was. Nu is er welvaart en het is er zo te zien prettig om te wonen.

Het volgende traject is wat gevarieerder, meer door de bossen. We wandelen rond de Spokeplas en komen uit in Noordwolde. Ook weer een leuk dorp met veel vrijstaande woningen en dat betekent voor ons ook weer tuintjes kijken. In het centrum vlak achter de molen staat een mooi oud gebouw, de Rietvlechtschool. Dat kom je niet vaak tegen, een rietvlechtschool.

Het heeft allemaal te maken met de periode dat Noordwolde een riet- en rotanindustrie had ontwikkeld. Omdat een groot deel was gebaseerd op geïmporteerde rotan was het een domper dat Indonesië de export van rotan stopte in 1980. Maar veel staat nog in het teken van de vlechterij en zelfs de stoelen waar we in de koffiepauze op zitten zijn van rotan.

Na weer een bos te zijn doorgestoken laten we de laatste kilometers van het pad voor wat het is en buigen af naar Vledder. We hebben dan zo’n 33 km gelopen en met een goed gevoel sluiten we de dag af met een heerlijk diner in een herberg vlak bij de camping. Terugblikkend constateren we dat het Friese Woudenpad over het algemeen een goed beeld geeft van dit stukje Nederland en er valt onderweg ook genoeg te zien. Zelf vinden we het een minpuntje dat er zoveel lange stukken zijn met veel van hetzelfde en het asfalt dat we in ruime mate tegen zijn gekomen.