Dit keer gaan we in 1 keer op de fiets vanuit Ootmarsum naar Hoogstede. Na 25 km fietsen door behoorlijk geaccidenteerd terrein zetten we de fietsen naast een supermarkt en nemen aldaar bij de Backerei eerst weer een emmer koffie met een Berliner bol. Rond half 11 komen we weer in beweging en vervolgen het Noaberpad door een coulisselandschap dat wemelt van de werkende ja-knikkers. Hier wordt weer op grote schaal olie (en gas) gewonnen. Overal langs de wegen lopen weer pijpleidingen, voor ons geen alledaags gezicht. We steken het riviertje de Lee over, een zijrivier van de Vechte en belanden in een bos. En zelfs midden in het bos komen we een pijpleiding tegen, inclusief een ja-knikker.
|
|
 |
 |
De spoorlijn die we al eerder hebben gekruist laat aan de glimmende rails zien dat er regelmatig treinen op rijden. Maar waarvoor eigenlijk, de plaatsen die we passeren hebben helemaal geen station. Aan de waarschuwingsborden te zien moet het toch wel iets van een regionale verbinding zijn. In de verte klinkt getoeter, er nadert een trein. Als we verder lopen komen we de trein tegen en valt het kwartje. Een rangerende goederentrein met olietanks, hoe kan het ook anders.
Voordat we de Vechte over kunnen steken moeten we eerst een eindje over de oeverwal lopen. Daarbij passeren we al weer een brug alleen bedoeld voor pijpleidingen. Vlakbij het buurtschap Gölenkamp komen we een stukje ongerept gebied tegen waarop zich nog enkele originele grafheuvels bevinden. Er moeten veel meer van deze relikwieën zijn geweest, maar die zijn allemaal voor landbouwdoeleinden geslecht. Het uitzicht op de voornaamste en hoogste grafheuvel waar het pad dwars over heen gaat is bijzonder fraai.
 |
 |
Het is ondertussen ook warm geworden en dat voel je zeker op dit stukje gras en heide. Elk zuchtje wind is welkom. Gelukkig hebben we maar een lichte bepakking in de vorm van een dagrugzak en genoeg water om te drinken. Na een paar kilometer zijn we in Uelsen en daar lopen we dwars door heen. In het centrum van het dorp bekijken we de historische kerk aan de buitenkant. Ook deze kerk is gebouwd van Bentheimer zandsteen. Voor het gebouw staat een standbeeld van een hannekemaaier, een man met een zeis, ter ere van de vele seizoensarbeiders die in een ver verleden elke zomer van Westfalen naar Nederland liepen voor werk op het land.
 |
 |
Na Uelsen wordt het allemaal wat heuvelachtiger en soms wanen we ons in Zuid-Limburg, wat een mooi gebied is dit! Als we de grens weer passeren komen we ineens op bekend terrein, een combinatie van Twente- en Noaberpad. Vorig jaar liepen we hier ook, maar toen in tegengestelde richting en in de regen. Nu is het heerlijk weer en ondanks de 30 km in de benen blijft de wandeling tot het laatste moment interessant. We komen zelfs mede-Winsumers tegen, de wereld is soms klein.
 |
 |
Na het natuurgebied “De Paardenslenkte en een deel van het Springendal lopen we door naar camping de Reke in Ootmarsum, onze standplaats. Nu nog even de fietsen ophalen in Hoogstede en dan ……
 |
 |
