Etappe 7: Weiteveen-Hoogstede. Vrijdag 12 juli 2013.  26 km. Veel bewolking. ± 18 graden.  

We zijn de avond tevoren al aangekomen op een boerencamping in Ootmarsum en hebben daar de tent neergezet. Vandaag weer de wisseltruc met auto en fiets. Na het ontbijt zetten we de auto in het Duitse Hoogstede op een parkeerplaats en fietsen we terug naar Weiteveen. Ondanks wat tegenwind zijn we toch vrij snel bij het beginpunt en kunnen we rond 10.00 uur aan de wandel. Aanvankelijk loopt de route evenwijdig aan het Dommerskanaal, waar we het Smalspoormuseum passeren. Rails in de weg getuigen nog van de voormalige turfafgravingen. Even later zien we een vreemdsoortig gebouw dat over het kanaal heen is gebouwd met de naam Fijnfabriek. Het blijkt een voormalige turfstrooiselfabriek te zijn die nu is omgetoverd tot conferentieooord. Even verder proberen we even of een zelfbedieningspontje goed werkt, het wordt goedgekeurd. 

Verder gaat het langs eindeloze akkers met aardappels en nu nog lage maïs. Na het dwarsen van het Kanaal A lopen we via een natuurgebied met veel hoge varens richting het buurtschap Oosterse Bos. Prachtige oude boerderijen en een langs de weg staande kapschuur met binnen en buitenzitjes, een keukentje en een Senseo-apparaat. Het grappige is dat er niemand is en we ons zelf mogen bedienen. Geheel in stijl met het Noaberpad, een kwestie van goed vertrouwen. 

Toevallig komt de eigenaresse langs en zij kan ons wat meer vertellen over dit buurtschap. Dat er nog maar 1 boer actief is en de andere boerderijen veelal door mensen uit het westen zijn opgekocht. Ze worden nu hoofdzakelijk gebruikt voor evenementen en even later zien we dan ook een groep mensen achter een wild gebarende gids door de kruidentuin van boerderij De Engelenweij heen slenteren.

Zodra we Oosterse Bos uit zijn zien we vreemde torens in de verte staan. Even later staan die zelfde torens ook vlak langs ons pad, als we nog maar enkele tientallen meters van de Duitse grens zijn. Het zijn de nieuwe wintorens van de NAM, met dezelfde werking als de oude ja-knikkers, maar dan met verticaal op en neer gaande zuigers. Vlak over de grens staan wel enkele ja-knikkers. Zo te zien halen ze olie uit het zelfde veld want ze staan maar enkele tientallen meters uit elkaar. Terwijl in Nederland de olieproductie was gestaakt vanwege de toegenomen stroperigheid van de ruwe olie, pompte men in Duitsland vrolijk door. Met een nieuw procedé om de olie vloeibaarder te maken is ook Nederland weer in de running. De verwachting is om er nog zo’n 120 miljoen vaten olie uit te gaan halen. 

We lopen verder en komen nog heel wat ja-knikkers en gaswinningsinstallaties tegen. Overal langs de weg en over kanalen lopen hier olie en gasleidingen. Na de Tweede Wereldoorlog confisqueerde Nederland als genoegdoening van de opgelopen schade het Grafshaft Bentheim. De Duitsers vochten dit direct aan bij het Internationaal Gerechtshof dat vervolgens verordende dat het gebied teruggegeven moest worden. Terugkijkend wisten beide partijen waarschijnlijk al dat er olie en gas in dit gebied te vinden zou zijn en dan wordt het steekspel wat duidelijker.

We schampen Emlichheim, nemen daar nog wel even een emmer koffie voor 1.80 € pp. In Nederland is alles twee maal zo duur en dat valt ook hier weer op. De Duitsers worden er ook niet minder van, dus ergens gaat er bij ons iets mis. We steken de Vechte over om langs de oever richting Hoogstede te lopen. Onderweg veel soorten wilde bloemen langs de waterkant, maar ook veel wisselende bebouwingen van verschillende soorten granen. We nemen overal maar een foto van, dan kunnen we thuis uitzoeken waar we naar gekeken hebben. We lijken wel Japanners.

De Vechte heeft een lange geschiedenis. Deze 174 km lange rivier vormde de verbinding tussen de Graafschaft Bentheim en Zwolle en zorgde voor het transport van o.a. duizenden Bentheimer zandstenen die zelfs tot in New York werden getransporteerd, waar ze geloof het of niet, de voet van het Vrijheidsbeeld vormen. In Hoogstede treffen we de auto weer aan die trouw op ons heeft staan wachten. Een uurtje later zijn we met de auto en de fietsen terug op de camping in Ootmarsum.